Guardian Heroes

Gaurdian Heroes is een 2D side-scrolling beat 'em up en een remake van de in ’96 verschenen Sega Saturn-titel. Toen al was de game opmerkelijk door zijn unieke elementen. Guardian Heroes heeft meerdere speelbare personages en te beïnvloeden verhaallijnen. Dat voelt als een frisse wind in het genre, ook al is het spel al vijftien jaar oud.

Helaas doet het verhaal onder aan de gameplay. Niet dat het niet boeiend is, integendeel. Er is aan lore geen gebrek en alles wordt mettertijd netjes uitgelegd. Dat je telkens nieuwe puzzelstukjes krijgt ter verduidelijking en dat zelf in de hand hebt, is ook goed uitgewerkt. De gesprekken duren echter tergend lang en het spreekt voor zich dat je lekker een potje wil vechten in een 2D-brawler. De back-knop is in dezen je beste vriend, daar hij in een ruk door alle gespreksstof heengaat.

Gouden harnas
Waar het om gaat, is dat er een zwaard wordt gevonden van een dappere krijger door een vriendengroep van vier man en een konijn. Op het moment dat de groep besluit de rest van de nacht door te brengen in de lokale herberg, stormt er opeens een groenharige ridder gehuld in een rood harnas binnen. Zij waarschuwt iedereen dat het zwaard bijzonder is en de groep peert hem meteen. Achter hen branden de slechteriken hun dorp plat. Om het zwaard te beschermen splitst de groep zich op en gaat ieder zijn eigen weg.

Vanaf dat punt verandert het verhaal naar de keuzes die je maakt. Dat is leuk verweven in tekstuele opmerkingen en antwoorden op vragen. Je kunt mensen voor de gek houden, hen bedriegen of bedreigen of gewoon zeggen waar het op staat. Helaas staat niet elke type opmerking bij alle keuzemomenten en dat komt omdat het spel dus aan bepaalde paden vastzit. Het levert wel verschillende eindes op wat het spel meer dan geschikt maakt voor meerdere playthroughs.

Voor de voeten
Tijdens het spelen heb je constant een skelet in een gouden harnas bij. Hij helpt je je een weg te banen door de vele vijanden op het scherm. Het jammerlijke aan zijn aanwezigheid is dat hij soms iets te gretig wordt en je voor de voeten loopt. Zo verslaat hij meer monsters dan nodig is en loop je kostbare ervaringspunten mis. Die heb je nodig om sterker, slimmer of sneller te worden. Ook kun je er meer magische of levenspunten bij verdienen. Die ervaringspunten zijn ook een leuke manier om je aan het spelen te krijgen, want je kunt ze verdelen aan de statistieken die jij belangrijk vindt.

Het illustreert wel de kern van het spel: het is bij uitstek geschikt voor vette co-opsessies. Zowel online als offline kun je met je vrienden het gespuis te grazen nemen. Dan wordt het ook nog eens een sport om zoveel mogelijk dood gespuis op jouw naam te hebben staan. Hier wordt ook pijnlijk duidelijk dat het leveldesign hopeloos achterhaald is. Wat kan er nou misgaan met rechtdoor lopen en monsters meppen? Veel als je meerdere lagen toevoegt als looppaden.

Vaart
Er zijn namelijk drie looppaden. Met een simpele druk op de knop – per personage is dat verschillend, om het allemaal overzichtelijk te houden – wissel je van pad. Dat kost enorm veel tijd en haalt echt de vaart uit de gameplay. Speel je met de dode gouden harnasman dan valt hij ondertussen de vijanden aan. Speel je met je vrienden, dan slagen zij erin meer punten dan jij te behalen. En dat terwijl je eigenlijk iedereen te slim af probeerde te zijn door aanvallen van achteren in te plannen. Dan spring je van pad één naar twee, ren je om de vijanden heen en hop je terug naar pad één. Dat klinkt alsof er strategische diepgang in Guardian Heroes zit; niets is minder waar.

Om het origineel eer aan te doen heeft Treasure besloten om de game zo identiek mogelijk uit te brengen. Dat is niet alleen merkbaar in sommige achterhaalde gameplayelementen, maar ook aan de graphics. Je kunt er namelijk voor kiezen om een mix van grafische kwaliteiten te hebben of alleen de old-skoolvariant. Kies je voor de laatste, dan is alles pixelachtig. Kies je voor de eerste, dan zijn de personages haarscherp in beeld gebracht. Een leuke toevoeging naast de geremixte soundtracks. Verder lopen de animaties een stuk vlotter natuurlijk en ziet alles er in breedbeeld net zo spectaculair uit zoals je vijftien jaar geleden zou willen dat het eruit zag.

Conclusie
Guardian Heroes blijkt vijftien jaar na dato nog steeds frisse gameplay te bevatten. De keuzemomenten in het verhaal, de uitgebreide en afwijkende movepool per personage en het levelupsysteem hebben de tand des tijds doorstaan. Maar de opzet van drie verschillende lanen en de langdradige gesprekken zijn echt dingen uit het verleden. Dat haalt de vaart en de actie uit deze beat ‘em up en daar moet-ie het net van hebben.