Pokémon Mystery Dungeon: Gates to Infinity

In de Pokémon Mystery Dungeon-spellen kruip je in de huid van een mens die in een Pokémon is veranderd. Al sinds het eerste deel zijn de meningen flink verdeeld over deze games, en met Gates to Infinity zal dat niet anders zijn door het gebrek aan vernieuwing.

Pokémon Mystery Dungeon is een spin-off-serie die op Gameboy Advance is gestart en op Nintendo DS veel bekendheid heeft genoten. In de kern is er op zich niets mis met de games. Je loopt van kerker naar kerker, onderzoekt die kerkers, neemt wat items mee, redt hier en daar een Pokémon (altijd binnen een bepaalde context) en begint dan weer opnieuw. Al sinds het eerste deel is de gameplay onveranderd gebleven en dat gebrek is nu een rotte kers op een ingezakte taart.

Zat
Hoewel de traditionele rpg’s van Pokémon ook niet bol staan van vernieuwing, spant Mystery Dungeon toch echt de kroon. In Gates to Infinity, hopelijk de laatste in de serie, is er, op het uiterlijk na, niets veranderd. Je bent een mens, je verandert in een Pokémon, je doet missies waarin je spullen zoekt en Pokémon redt binnen een net opgezet reddingsteam en herhaalt deze opzet totdat je het zat bent. Om vervolgens opnieuw te beginnen, met dezelfde handelingen en context.

De kerkers die je onderzoekt worden mystery dungeons genoemd. Die mysterieuze grotten zijn nooit hetzelfde: zelfs niet als je twee keer dezelfde kerker bezoekt. Dat moet op papier heel uitnodigend zijn om te gaan spelen en het heeft een zekere aantrekkingskracht. Het doet enorm veel af aan het spel wanneer je door de ruimtes heen rent en op zoekt gaat naar de uitgang. In plaats daarvan wordt ook Gates to Infinity pas echt tof wanneer je elk vierkantje op de kaart hebt ontdekt.

Mis
Ondertussen raap je wat willekeurige spullen op en ontmoet je veel verschillende zakmonsters. Je vecht, net als in de traditionele lijn, om beurten en moet rekening houden met een glimp van het systeem dat die traditionele lijn bevat. Gras kan nog steeds niet tegen vuur, et cetera. Maar het is het gewoon net niet. De gevechten duren veel korter om het ontdekken dan weer te bevorderen, maar dan sla je de plank mis als Pokémon-ontwikkelaar. Het gaat namelijk om de (diepgaande) gevechten.

Een ander punt dat Gates to Infinity tegen heeft, zijn de veelal nutteloze gesprekken tussen de Pokémon, die met geen mogelijkheid snel door te drukken zijn. Behalve het moment dat er wordt uitgelegd wat je moet doen, wordt er niets boeiends gemeld waar je wat aan hebt. Het is niet grappig, het is niet droevig – het is stelt niets voor. Dat had best wat meer tot de kern van de boodschap gebracht mogen worden, want nu is het een constante stoorfactor.

Primeur
Deze titel heeft wel een primeur: het is de eerste, volledig in 3D-vormgegeven Pokémon-game voor een handheld en het ziet er op z’n Pokémons uit: schattige wezens tegen een kleurrijke achtergrond. Totdat je die kerkers binnengaat. Dan is het allemaal grauw en grijs, zonder afwisseling. Er mag dan wel moeite gestopt zijn in het genereren van willekeurige kerkers, het tegenovergestelde is waar wat de uitstraling betreft. Dat is extreem zonde, omdat je in die kerkers het gros van je tijd spendeert.

Pokémon Mystery Dungeon: Gates to Infinity is het gewoon niet. Hoewel er met de kern niet zo veel mis is, gaat het spel gebukt om alles daaromheen. Het wordt snel saai door te weinig afwisseling in missies, de kerkers ogen allemaal hetzelfde en de aankleding is ontzettend grauw en deprimerend. Logischerwijs is dit dan ook geen warmhoudertje tot aan X en Y, maar dat is een te grote open deur. Zelfs wanneer dit spel wel goed was – wat dus overduidelijk niet het geval is. Tergend gewoon.

Exclusief voor Nintendo 3DS 

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.