CD: The Souljazz Orchestra - Rising Sun

Na het relaxte begin, komen bij 'Agbara' de tempowisselingen meteen naar voren. Het eerste nummer was dus duidelijk een opmaat naar meer. De tweede track is een lekker nummer waarbij het maar moeilijk is het lichaam stil te houden. Dit zet zich door in het volgende deel van de cd. 'Negus Negast' laat met prettige klokkenspelgeluiden, oosterse instrumenten en ook diverse fluitpartijen een mooi uptempo geluid horen, maar wel afgewisseld met wat rustigere downtempo stukken. De combinatie ligt prettig in het gehoor.

Bij 'Lotus Flower' komt vooral een stukje sax-jazz naar boven. Dit nummer zou het goed doen op het North Sea Jazz festival. Begeleidt door aangenaam pianospel laat de saxofonist van het orkest zich van zijn goede kant horen. Samen met de pianist weten ze een mooie balans te vinden. 'Mamaya' biedt een podium aan de gedempte trompetklanken uit het orkest. Elk instrument lijkt zijn plaats te hebben op deze cd, geen enkele muzikant wordt overgeslagen. De track 'Serenity' doet wat de titel al aangeeft. Het laat een serene indruk achter. Heerlijk rustpunt op het album, net iets over de helft. Het laatste deel van de cd opent dan met 'Consecration', een nummer dat de opmaat vormt voor het tweedelige 'Rejoice', een aangename, ontspannen afsluiter.

Rising Sun is een goed opgebouwde cd: rustig begin, uptempo middenstuk en wederom rustig eind, met een kleine opleving in 'Rejoice part 2'. Het vormt zich als een parabool. Strut, het label dat deze cd uitbracht, heeft een mooi werkje afgeleverd, uiteraard dankzij de heerlijke klanken van The Souljazz Orchestra.