Medieval II: Total War

Combat
Het principe van een Total War-game is nog steeds hetzelfde. Je neemt een factie, bouwt je rijk op en verovert de wereld. In Rome leken veel facties nogal op elkaar, maar met de komst van dominante religie in de gameplay van Medieval II zien we nu gevarieerdere facties. Denk aan katholieke facties als de Engelsen, Fransen, Denen, Polen, Hongaren, of orthodoxe als de Byzantijnen en de Russen. Tenslotte mogen we de moslimfacties niet vergeten, zoals de Moren, Egyptenaren en de Turken.

Al deze facties hebben een breed aanbod aan legereenheden, wat voornamelijk de hoofdreden is waarom ze meer van elkaar verschillen dan in Rome: Total War, want daarin werden alle barbaren, Grieken en oosterse facties wel erg op dezelfde culturele hoop gegooid. Elke factie heeft zo zijn eigen unieke eenheden en ook eigen sterke en zwakke punten wat betreft de beschikbare eenheden door de game heen. Zo kunnen de Engelsen teren op ijzersterke boogschutters die op lange afstand veel schade kunnen aanrichten, beschikken de Schotten over uit de film Braveheart gelopen hooglanders, zul je moslimfacties op kamelen zien strijden en tenslotte mag de oneindige stroom horse archers van Genghis Kahn en zijn Mongolen niet vergeten worde

Het werkt ook nog steeds zo dat je voor elke stad die je in je bezit hebt gebouwen moet bouwen. Dit kunnen gebouwen zijn om nieuwe legereenheden te trainen, maar ook gebouwen om je volk tevreden te houden, je economie op gang te brengen en meer van dat soort zaken. Een leuke nieuwe toevoeging hierin is de keuze om een kasteel of een stad te bouwen. Aan de hand van de keuze krijg je nieuwe gebouwen tot je beschikking. Als je een kasteel bouwt, dan gebruik je die vooral om legereenheden te trainen, terwijl een stad meer voor de economie is bedoeld. Als je spijt hebt van je keuze kun je de stad of het kasteel gewoon om laten bouwen naar het tegenovergestelde. Het is echter nog steeds niet mogelijk om zelf steden te bouwen op de map, want alles is voorgeprogrammeerd, wat betekent dat alle steden op een vaste plek zijn genesteld en alleen modders dit zouden kunnen wijzigen. En nu we het toch over de campaign map hebben: het is precies dezelfde als die uit Rome, maar dan met de toevoeging van wat Amerikaanse provincies en uiteraard veel mooiere graphics. Als steden zich ontwikkelen en je de landbouw aan het uitbreiden bent, zie je hele stukken land op de map die eruit gaan zien als akkers en dergelijke. Het is allemaal erg mooi vormgegeven.

Als je rijk zo een beetje op gang komt is het tijd om legers te trainen. Je dient deze legers gevarieerd te houden, want met alleen boogschutters of cavalerie wordt het moeilijker om te winnen. Ook is het niet verstandig om legers zonder generaal rond te laten zwerven, want dan kan het zijn dat ze zomaar overlopen naar de rebellen. Ook een leuke nieuwe toevoeging wat betreft de legers zijn de kosten die je betaalt voor hun beschikbaarheid. Sommige eenheden, met name de zwakkere, zijn namelijk gratis te onderhouden zodra je ze in een stad of kasteel laat zitten. Eenmaal op pad gaan ze je centen kosten. Gek genoeg was dit in het echt juist andersom, maar goed.

Mocht het uiteindelijk op een veldslag aankomen, dan zul je ongetwijfeld genieten van de prachtige beelden. We zien nu eindelijk eens gras en bloemen, om de grote kale vlaktes wat meer kleur te geven. De soldaten zien er niet meer uit als klonen, maar dragen verschillende emblemen, schilden, helmen en meer van dat. Ook bewegen de soldaten veel soepeler en eenmaal in gevecht ben je meer bezig met het kijken naar de mooie plaatjes dan de tegenstander proberen te flanken.

De gevechten zijn behoorlijk verbeterd ten opzichte van Rome: Total War. De computer denkt na en zal je proberen te flanken. Toch werkt alles niet helemaal perfect. Zo is het vreemd om te zien als (kruis)boogschutters pijlen recht in de lucht schieten, die wonderbaarlijk allemaal op de tegenstander neerkomen. Ook kampt de game met een zogenaamde passive AI bug, wat betekent dat de tegenstander op zijn luie reet zit terwijl jij hem bestookt met van alles en nog wat; hij laat zich gewoon afslachten. Tenslotte is er nog de bug dat zodra één soldaatje van een groep van tachtig in gevecht raakt, ze allemaal een gevechtspose aannemen, maar niet aansluiten of meevechten. Dit gebeurde ook in Rome en komt erg lomp over, hoewel het niet altijd gebeurd. Uiteindelijk zijn de gevechten, gecombineerd met de prachtige soundtrack, sfeerrijk, een lust voor het oog en voor het eerst sinds de eerste Medieval weer een beetje een uitdaging geworden.

Religie
Eindelijk maakt religie zijn langverwachte comeback in dit spel. In de eerste Medieval-game speelde dit bijna de hoofdrol en Rome: Total War voelde kaal aan zonder dit fenomeen. Het zit eigenlijk zo in elkaar dat de katholieke landen in de gaten gehouden worden door de Paus. De vertegenwoordiger van God verzorgt leuke snoepreisjes naar het Midden Oosten die we tegenwoordig kruistochten noemen en hij gooit mensen in de verbanning zodra een land andere katholieken aanvalt. Dat laatste moet leiden tot opstanden omdat de bevolking dit serieus neemt.

De Paus heeft maar één mankement: hij is sterfelijk. Om opvolgers te kiezen kunnen katholieke landen priesters opleiden. Zij zorgen ervoor dat de bevolking trouw blijft aan het Christendom en kunnen vervolgens gepromoveerd worden tot kardinaal als ze het werk goed uitvoeren. Een kardinaal komt in aanmerking om gekozen te worden tot Paus als er nieuwe verkiezingen zijn. Elke factie kan dan zijn stem geven op een persoon, meestal die van het eigen land natuurlijk. Als je stemt op een kardinaal die daadwerkelijk Paus wordt, dan zal de Paus dat niet vergeten en je als goede vriend houden. Stem je op iemand die het niet wordt, dan verslechtert je relatie met de Paus en wordt het oppassen geblazen. Overigens kun je als je dat echt wilt de provincie van de Paus gewoon innemen waardoor de Paus verdwijnt en er een puppet op de pauselijke troon komt te zitten. Je kunt zelf al bedenken dat andere facties dit niet zomaar zullen toelaten...

Indirect heeft de Paus dus ook veel invloed op de spelers als hij of zij met een niet-katholieke factie aan de slag gaat. Met name de moslimfacties kunnen op veel bloedvergieten rekenen, omdat zij vaak in het bezit zijn van de Heilige Steden. Als moslimfactie sta je echter niet met lege handen. Je kunt zo een Jihad uitroepen als je een stad verliest aan een kruistocht, wat ook ongeveer hetzelfde werkt als een kruistocht. Je ronselt fanatiekelingen en soldaten en je leidt het leger vervolgens naar het gebied dat van je is afgenomen.

Tenslotte stuurt de Paus mensen aan die op zoek zijn naar ketters om op de brandstapel te gooien (inquisitie). Dit is heel erg slecht uitgewerkt. Deze figuren worden aangestuurd op de campaign map en schromen niet om je hele vorstelijke familie op de brandstapel te gooien. Het maakt niet uit hoe diepgelovig je koning is, hij zal altijd moeten boeten. Nu zou je denken dat een huurmoordenaar de oplossing is om dit soort mannetjes uit de weg te ruimen. Niets is minder waar, want huurmoordenaars zijn vrijwel nutteloos in de game, omdat hun slagingspercentage zo rond de 5% ligt. Het enige dat je kunt doen is je koninklijke familie op een schip zetten en op een veilige plek achterlaten en vervolgens jaren wachten tot de kettervervolger sterft van ouderdom (en hopen dat er geen nieuwe voor in de plek komt).

Het is heel spijtig dat niet de manier van Medieval I is genomen om bovenstaande uit te werken. In die game kon gewoon elke factie kettervervolgers trainen, die meestal de bevolkingen in provincies stevig uitroeiden. Je kon ze ook aan prinsen en koningen van de tegenstanders toewijzen en dan had je een kans van één op zoveel dat het zou lukken: zelden dus. Maar nu wordt alles en iedereen vervolgd zonder dat iemand er wat aan kan doen en dat is foute boel.