God Hand

Verhaal dat nergens op slaat
God Hand is een moderne versie van games die we vroeger op onze NES en SNES speelden, zoals Double Dragon en Final Fight. Ik heb vaker dit soort games op de PlayStation 2 mogen spelen en over het algemeen is de kwaliteit niet om over naar huis te schrijven. Geen diepgang, geen sfeer en geen levensduur; om maar even wat aspecten op te noemen waar games tegenwoordig mee worden beoordeeld. God Hand pakt het iets anders aan. In plaats van grauwe achterbuurten in grote steden is er in het begin van de game gekozen voor een Wild West-thema. Dit slaat natuurlijk helemaal nergens op en dat maakt het meteen al leuk.

Je speelt met een of andere kerel die een meisje heeft gered van een stel krachtpatsers. Tijdens zijn reddingspoging wordt helaas wel zijn arm eraf gehakt. Hij treft het met de persoon die hij heeft gered, want het meisje is een afstammeling van een familie die de zogenaamde God Hand bewaakt. Deze hand biedt enorme kracht en eigenlijk is iedereen er wel naar op zoek. Zodoende wordt de arm van de held dus vervangen met een sterkere en vanaf dat moment zit al het gespuis achter zijn arm aan.

God Hand gebruiksaanwijzing
De game speelt als volgt. Met de linker analogestick kun je lopen, met de knoppen rondje, vierkantje, kruisje en driehoekje kun je slaan en schoppen. De R2-knop gebruik je om snel om te draaien en met de rechter analogestick kun je aanvallen ontwijken. Het vechten is zo oldschool als het maar kan. Een level begint vaak met een paar zwakke tegenstanders, daarna een sterkere (meestal een dikke of een lange) en tenslotte een soort eindbaas. Een eindbaas is vaak een demoon die wat sterker is dan de menselijke tegenstanders. Naast deze eindbazen heb je ook supereindbazen die verwikkeld zijn in het verhaal en dus het allermoeilijkst te verslaan zijn.

Je kunt je tegenstanders behoorlijk hard in elkaar meppen, zo hard zelfs dat je soms brult van het lachen omdat het zo grappig in beeld is gebracht. Je kunt wat schoppen en wat slaan en hier en daar een guard breaker in het gevecht gooien. Zo af en toe moet je zelfs wat aanvallen ontwijken. Op bepaalde punten in het spel kun je gebruik maken van power ups. Zo kun je een soort supermove uitvoeren die extreem veel schade veroorzaakt. Bij één van die aanvallen trap je je tegenstander bijvoorbeeld kneiterhard in de ballen of schop je deze zowat door de vloer heen; erg vermakelijk om te zien. De ultieme move is echter het gebruik maken van je God Hand. Door goed te vechten kun je een power bar opvullen. Als de meter vol is kun je de kracht van je God Hand loslaten op je tegenstanders en je bent dan even onschendbaar en ook beresterk. Je kunt deze power up het beste bewaren voor eindbazen, want het lukraak gebruiken kan voor problemen zorgen. Naast het feit dat je door goed te vechten deze power bar oplaadt, kun je ook nog in levels stijgen. Je moet hier niet denken aan een uitgebreid RPG-achtigs iets, want zodra jij een level stijgt door goede skills worden enkel je tegenstanders sterker en de beloningen wat groter. Word je in elkaar gemept dan zak je ook weer een level.

Zodra er een paar tegenstanders zijn verslagen verdien je dus geld, health, een sleutel om mee verder te komen en meer van dat soort dingen. Na het voltooien van een stage kun je geld op twee manieren spenderen. De eerste is het kopen van nieuwe moves. Er zijn tientallen verschillende sla- en schopbewegingen te verzamelen. Uiteindelijk kun je je eigen combo\'s samenstellen, dus hoe meer keuze hoe beter. De tweede manier om je geld uit te geven is in het casino. Hier kun je blackjacken, pokeren en aan de slot machine hangen; voor de mensen die écht geen leven hebben dus.

Komisch
God Hand leunt zwaar op de humor in het spel. De game neemt zichzelf totaal niet serieus en dat maakt het des te leuker om te spelen. Liever droge grappen dan een saai en geforceerd verhaal dat aanvoelt alsof het bedacht is door een robot. Maar goed, even een voorbeeldje van die geprezen humor. Op den duur kom je in het spel een soort gay bar binnen. Op het podium staan allerlei gasten die jij straks in elkaar moet slaan, maar eerst volgt er een cut scene die zich focust op twee hele foute leernichten op dat podium. Wat volgt zijn camerashots op hun strings en nichterige stemmetjes die jou belachelijk maken (gelukkig mag je ze zo in elkaar slaan). Na het doodschoppen van wat tuig kom je uiteindelijk tegenover deze twee homofielen te staan. Als ze je slaan (en dat doen ze overigens wel hard) roepen ze op een vieze manier \'girl girl girl\' bij elke klap die je raakt, om de homoseksualiteit nog maar eens te benadrukken.