Geist

Steven (Steeven)
In Geist speel je als John Raima, een lid van een speciaal team dat op een missie is gestuurd jegens een terroristische organisatie. Die organisatie, beter bekend als de Volks Corporation, zou namelijk een dodelijk virus hebben uitgevonden. Een virus in verkeerde handen kan nooit goed aflopen. De missie is uitvinden wat voor een virus er is ontwikkeld.

Grapje?
Het spel begint ook met die missie. Je doorloopt een paar stukjes waarin je de controls onder de knie krijgt en je leert tevens wat elke knop op je gamepad doet. Uiteindelijk kom je uit bij waar je naar zocht en moet het team zich uit de geheime vesting vechten. Na de eerste aanvallen te hebben afgeslagen denk je al gauw aan een grap. Wat is er namelijk in godsnaam aan de hand met de tegenstanders? Ze lopen tegen je op of blijven juist staan op hun posities. Deze artificiële intelligentie, ofwel AI, stelt je meteen in het begin van het spel al zwaar teleur. Een voorbode?

Messiah
Uiteindelijk weet het team een ontsnappingspunt te bereiken (wat ook niet moeilijk was met zulke tegenstanders die een basis verdedigen). Plotseling verschijnt er een spook en deze neemt bezit van één van de teamleden. Dat teamlid maait zijn collega\'s neer en ook jij krijgt een paar kogels in je lichaam gepompt. Op dat moment val je bewusteloos neer en word je wakker in een machine. Deze machine haalt jouw geest uit jouw lichaam. Gelukkig voor John wordt zijn geest gered door een andere geest; een klein meisje. Nu moet John op zoek naar zijn lichaam en hij wil uiteraard wraak nemen.

Ook als geest moet je leren met de controls om te gaan en in de geestenwereld gelden aparte regels. Deze wereld ziet er sfeervoller uit, je krijgt namelijk echt het idee dat je geen vaste vorm hebt. Je kunt niet te lang zonder een lichaam want dan ga je voor de tweede maal dood, maar er zijn wel power-ups te vinden in de geestenwereld. Zo kun je snoepen van een apart soort power-ups om je energie op peil te houden.

Vervolgens leer je ook hoe je objecten en levende wezens kunt bezitten. Objecten bezitten is makkelijk, want die hoef je niet bang te maken. Levende wezens laten zich echter niet zo makkelijk overnemen. Mensen en dieren hebben in het spel namelijk een gekleurde aura om zich heen, welke standaard een groene is. Hoe banger je ze maakt, hoe sneller de aura van kleur verschiet. Zodra de aura rood kleurt is het lichaam klaar om overgenomen te worden. Dit doet erg denken aan Messiah, een PC-game van een aantal jaren terug, waarin je als een engel ook lichamen van mensen over kon nemen.

Leveldesign
We hebben dus een leuk concept te pakken. Het is dan ook erg jammer dat het spel niet lekker is uitgewerkt. Het is niet slecht, maar gewoon mager, net niet, bijna goed. Wie denkt dat je als geest door muren en deuren kunt lopen komt bedrogen uit. Wie denkt dat je als geest elk object kunt bezitten zit er ook naast. Je doorloopt in elk level namelijk een soort van puzzel. Een makkelijk voorbeeld hiervan kom je al vroeg in het spel tegen. Je neemt dan namelijk het lichaam van een conciërge over (nee, je kunt de bezem niet als wapen gebruiken) en je moet door een deur die op slot zit. Vlak bij je loopt een bewaker zijn oersaaie patrouille. De bewaker nadert telkens een bezitbare prullenbak. De oplossing is snel gemaakt: neem bezit van de prullenbak, maak de bewaker bang en neem zijn lichaam over om verder te komen. Nee, zo werkt het niet. Je moet namelijk eerst een computer overnemen. De op hol geslagen computer ontlokt een reactie van de bewaker, waarna je de prullenbak pas kan bezitten om hem eindelijk bang te kunnen maken. Om de puzzels in het spel op te lossen moet je dus telkens voorgekauwde routes volgen; er komt geen enkele improvisatie in het spel voor. Dit zorgt er voor dat de singleplayer na één keer uitspelen niet uitdagend genoeg is om het nog een keertje te herhalen.

Wat wel een stuk leuker is zijn de eindbazen. Deze zware jongens zijn best pittig om te verslaan en vaak volgt dan ook een heftig en intens gevecht. Je zult op zoek moeten gaan naar de zwakke plek en voor je die gevonden hebt ben je zeker een paar keer doodgegaan. Let wel, je bent een geest. Als het lichaam dat je hebt overgenomen om tegen de eindbaas te vechten sterft en er geen ander bezitbaar levend persoon meer te vinden is, dan is het Game Over.

Het leveldesign zelf is erg saai. De ruimtes zijn klein en veel details zijn er niet te bekennen. Het doet een beetje denken aan de kaalheid van de omgeving in dit land als de winter nadert. Het spel is donker, grauw en bovendien voor een GameCube-titel grafisch erg mager. Daarnaast zul je ook regelmatig framedrops ervaren, wat vreemd is voor een titel als deze, omdat hij al een paar jaar in ontwikkeling is geweest. De GameCube lijkt me toch krachtig genoeg om een FPS fatsoenlijk met 60fps op je scherm te kunnen toveren.