Metal Gear Solid 3: Snake Eater
<\/center>Het sterkste punt van deze game is echter de sfeer en die is voor een groot deel toe te schrijven aan de manier waarop het verhaal verteld wordt tijdens de levels en ertussendoor. Tijdens de levels word je via een radio op de hoogte gehouden van de laatste ontwikkelingen. Dit zijn soms best langdradige gesprekken en gelukkig kun je hier snel doorheen flippen, terwijl je toch alle tekst meekrijgt. Tussen de levels door verschijnen er bovendien tussenfilmpjes en het is niet aan te raden om die te skippen. Het is verbluffend hoe filmisch ze aangepakt zijn: vette animaties, uitstekende voice acting, overzichtshots, subtiele close-ups van het gezicht, personages die een karakter lijken te hebben en een verhaallijn die wending op wending voor je in petto heeft. Ik zat met open mond te kijken toen ik na een uur spelen ineens à la James Bond het spel onderbroken zag worden door een intro met muziek.
<\/center>Ook de in-game effecten ondersteunen die sfeer uitstekend: de graphics zijn – zeker voor de PlayStation 2 - fenomenaal, waarbij het opvallend is hoeveel er op de details gelet is: grassprieten die met de wind meebewegen, een houten hangbrug die beweegt omdat er een bewaker op loopt, watervallen waarbij je het water op ziet stuiven en gigantische bases met grote open ruimtes waar rijen van tanks geparkeerd staan. Ook de in-game geluiden doen hun duit in het zakje. De stemmen klinken realistisch en de omgevingsgeluiden van de jungle (zingende vogels, aap-achtige kreten in de verte, de wind die je door de bomen en struiken hoort suizen) geven je de indruk dat je er echt rondloopt. Alles is er werkelijk aan gedaan om de speler een gevoel van realisme te geven.
