CD: Piano Magic - Part Monster
De term 'geheel' is in dit geval pas de laatste jaren echt van toepassing, Piano Magic opereert nu met een min of meer vaste samenstelling. In de latere jaren van het vorige millennium was het echter een komen en gaan van collaboraties. Glen Johnson vormt gedurende al deze tijd de spil van de groep, die in Londen vorm kreeg. Ook anno 2007 staat hij nog aan het roer en voert hij ons door postrock, indietronica wateren. Vage omschrijvingen die maar eens te meer aangeven dat de band in veel verschillende havens aanmeert. De opener 'England's Always Better (As You're Pulling Away) leidt hen weg van hun thuisland. Stemmige postrock, langzaam voortkabbelend op de trage golven. Het vaarwater wordt wat ruiger als het vervolg 'Last Engineer' wordt ingezet, maar de neerslachtige sfeer dobbert steevast mee. Een storm zet op tijdens 'The Saints Preserve Us', gitaren bepalen de koers. Halverwege ('Halfway Through') doen de blazers een glinsterende duit in het zakje en leiden een mix van The Cure en Depeche Mode in.
Als de rokende torens van de industriestad in 'Cities and Factories' weer in zicht komen, wordt het aantal knopen geminderd. De tempowisselingen doen het album goed en zorgt ervoor dat er geen overkill ontstaat. Ondanks de overmatige aanwezigheid van gitaren en elektronica drukt het nergens een te vette stempel op de muziek. Balans is op elk schip van belang, zo ook hier. Die balans is ook terug te vinden in de vocalen, zangeres Angèle David-Guillou fluistert nu en dan overheerlijk in je oor en de kalme stem van Johnson complementeert het geheel.
Glen Johnson en kornuiten leveren een intrigerende rondvaart af waarin soundscapes worden vermengd met traditioneler instrumentarium, alsof de klanken van zoet water uitmonden in de zilte zee. Piano Magic ligt op koers en daar kunnen we best blij mee zijn.
Label Green Ufos Datum: juli 2007 Waardering:
