Festival: A Campingflight To Lowlands Paradise 2004

Sander (FLIPNEUS)
Lowlands is niet alleen maar muziek. Integendeel, Lowlands beschikt ook over een zeer gevarieerde keuken. Van alles is er te krijgen: van patat tot een zwarte bonendrank, van pannenkoek tot een Broodje Berber en van een pasta tot een bak sushi. Het is allemaal van zeer goede kwaliteit en ondanks het veranderde muntensysteem (1 muntje was gewoon 1 euro) was het niet duurder geworden. Natuurlijk waren er hier en daar wat eurocenten meegesmokkeld, maar ik heb niet het idee gehad dat ik dit jaar onwijs veel meer kwijt was aan eten en drinken. Wat me dit jaar echter wel opviel was dat er meer 'grote namen' op het festivalterrein aanwezig waren. La Place was vertegenwoordigd met een ontzettend groot restaurant, dat er erg mooi uitzag en waar je voortreffelijk kon eten en de HEMA was ook aanwezig met hun hotdogs. Nu vroegen sommige mensen zich af wat die grote namen daar deden. Het deed volgens hun afbreuk aan het onafhankelijke karakter dat Lowlands altijd gehad leek te hebben, maar ze vergaten dat het eten gewoon goed was.


De andere grote verandering was het bier. Geen Dommelsch meer, maar Grolsch. Nu vind ik beide niet te zuipen, maar Grolsch heeft de sponsoring wel beter aangepakt. Het beugelcafé zag er piekfijn uit en de aankleding van de Grolsch-tent was ook in orde. Door het statiegeld-systeem was de hoeveelheid bekertjes op de grond ook flink afgenomen. Het zorgde alleen wel voor mijn grootste irritatie van Lowlands; de mensen die het bekertje zowat uit je handen keken als je aan het drinken was. Het leverde echter wel een leuk nieuw spelletje op: "Pest het bekerophaalmeneertje". Een paar mensen hadden een bekertje vastgemaakt aan een touwtje en trokken het bekertje weg op het moment dat iemand het op wilde pakken; onwijs flauw, maar toch grappig. Iets wat op den duur echter niet meer grappig was, was het "Theo"-geroep. Vorig jaar was het gewoon een flauw grapje, maar toen het eenmaal het festivalterrein was opgekomen begon het wel erg vervelend te worden. Vooral als veel mensen wel al doorhebben dat het niet meer grappig is, maar een aantal kleine pubertjes zichzelf nog erg cool vinden door constant "Theo!" te bleren. De enige echte leuke variant was op Camping 3 te horen: "Wie is de burgermeester van Wezel!" "Theo!" Dat was gewoon humor.


Humor was ook Otto Orgel, een man in lederhosen die met zijn synthesizer onwijs cheesy liedjes voordroeg, maar wel voor één van de drukste momenten op Planet Paradise zorgde. Planet Paradise stond dit jaar sowieso een stuk voller dan vorig jaar; Dogtroep stond er met hun Carwash, er was een VJ-workshop, waar ik helaas te laat voor was om bij te wonen en de Silent Disco stond er, dit jaar groter dan ooit. Ik blijf echter bij mijn mening dat de Silent Disco leuker is als toeschouwer dan er zelf aan mee te doen. Op Planet Paradise stond dit jaar ook de openluchtbioscoop, maar vanwege het koude, natte gras kreeg je nogal een koude reet van het zitten. Dat ongemak vergeet je echter als je met een grote groep Lowlanders naar School Of Rock zit te kijken.


Films draaiden er zoals vanouds ook in de Echo, de bioscooptent op Lowlands. Vooral op zaterdagavond, tijdens de Azië-avond, draaiden er uitstekende films, waaronder het hilarische Zebraman. Doordat ik van hot naar her moest rennen om zoveel mogelijk acts te kunnen zien heb ik zelf de Echo links moeten laten liggen, maar ik had bijna alle films die daar draaiden al gezien. Het enige wat ik jammer vind is dat ik door de dit jaar ijzersterke muzikale programmering de Juliet links heb moeten laten liggen. Gelukkig heb ik Klaas nog wel mee weten te pikken, want Klaas rockt. De programmering van de Juliet moeten ze echter gewoon op herhaling in het theater zetten, dan kan ik dat ook eens een keer allemaal gewoon zien. Het is echt jammer dat je af en toe voor het blok gezet wordt: The Chemical Brothers of Dolf Jansen, 80's Verantwoord of Boom Chichago, etc. Maar dat is misschien wel de charme van Lowlands.