De twee losjes door elkaar heen lopende verhaallijnen hebben ondanks het het zo zwaar lijkende onderwerp tot een uiterst grappige film geleid. De film balanceert steeds op de grens tussen wat leuk en wat flauw is, maar zelden wordt die grens overschreden. In een lekker tempo worden grappen over Westerse arrogantie, Oosterse
traditie en mondiale onbeholpenheid over het publiek uitgestort. Poepende honden, agressieve baasjes, dominante familieleden en pijnlijke verhoren op het politiebureau: het is allemaal even melig als charmant.
Uiteraard kun je kritiek hebben op de komische aanpak van het onderwerp. Ter vergroting van de hilariteit wordt de botsing der culturen vrij simplistisch neergezet. Maar waarom moet je deze specifie-ke problemen ook per definitie zacht en voorzichtig benaderen? Josef Fares laat zien dat ook een flink lachsalvo wonderen kan doen.
Werden we in Tillsammans (ja, we blijven vergelijken) nog getracteerd op de herkenbare Zweedse deunen van Abba, in Jalla! Jalla! wordt de juiste snaar geraakt door minstens zo aanstekelijke Zweedse reggae. Blijkbaar zag Aqua de dreiging van verfrissende Zweedse klanken op tijd hangen. Na opgemerkt te hebben dat het vervelende zoomen
met de Moodyssonse camera is vervangen door een minder dominante techniek, valt er niet anders te concluderen dat de Zweedse, en daarmee de Europese cinema, er een groot talent heeft bijgekregen.
Conclusie: Jalla! Jalla! is een authentieke en hilarische film, waar de gemiddelde Amerikaanse komedie een puntje aan kan zuigen. Dat de multiculturele problematiek in karikaturen wordt uitgebeeld is eerder verfrissend dan hinderlijk. Prachtig debuut: een 8!
