Ik wil niet bowlen in GTA IV, ik wil schieten!
Het kan bijna niemand zijn ontgaan, maar Grand Theft Auto 4 (ook wel bekend als IV onder de fans) is afgelopen week gelanceerd. Zoals vantevoren wel verwacht is de game tot nu toe enorm positief ontvangen, met een gemiddelde score van 99/100 volgens Metacritic. Een van de vele positieve punten aan de game is volgens reviewers de enorme hoeveelheid detail die in de game is gegaan, en het blijkt dat Rockstar hier inderdaad veel aandacht aan heeft besteed. Niet alleen zijn de bekende radiostations terug vol hilarische interviews en nepcommercials, er is nu televisie aan toegevoegd, theatershows en zelfs een compleet in-game internet. Niet alleen bestaan al deze dingen, ze zorgen daarnaast ook nog eens voor een coherente ervaring, met verhalen over moordenaars op de radio die hun eigen MySpace-achtige website hebben.
Voorbeelden als dit zullen waarschijnlijk nog vele maanden, of zelfs jarenlang Rockstar kennende, opduiken. Maar maakt dit de game er nu beter op? Want hoe leuk al deze toevoegingen zijn, en hoeveel realistischer dit de wereld ook maakt, de gameplay wordt er niet beter door. Sterker nog, je kan je afvragen of al die nadruk op het uitbouwen van de gamewereld zelfs niet nadelig werkt door games. Beste voorbeeld in dit geval zou Duke Nukem Forever zijn, een game waarin naar verluidt complete flipperkast-simulatoren verwerkt zitten om maar een zo interactief mogelijke game te maken. Hartstikke leuk en aardig, maar de nadruk van Duke Nukem moet toch echt nog steeds op schieten liggen, en dat de game nu nog steeds niet in mijn DVD-speler te vinden ligt in ieder geval gedeeltelijk aan het streven naar een te interactieve omgeving.
Maar ook in GTA IV is het nadelig, aan het spelen van de toegevoegde minigames als dronken worden, bowlen of darten zijn namelijk voordelen verbonden. Met behulp van de minigames kan je betere vrienden worden met mensen, en mochten ze nu echt je matties zijn dan kunnen ze je bijvoorbeeld helpen met wapens en dergelijke. Het is dus niet verplicht om de minigames te spelen, maar als je het niet doet loop je wel iets verdomd handigs mis. Ik wil helemaal geen relaties onderhouden, ik wil wapens zodat ik hoertjes op kan pikken om vervolgens...
Goed, ander voorbeeld: Condemned, een fantastische horror-shooter die soms ineens stil komt te liggen omdat je op zoek moet gaan naar sporen van misdaden met allerlei gadgets. Leuk en aardig, maar ik heb de game gehaald voor het inslaan van gezichten met stalen pijpen. Als ik zin had om moorden op te lossen dan had ik wel een van de CSI-games gekocht, of een willekeurige andere adventure.
Natuurlijk heb ik niets tegen toevoegingen aan de gameplay, zo vind ik het in Flatout geweldig dat er naast het racen ook de mogelijkheid is om minigames te doen waarbij je met je coureur bowlingbanen onveilig moet maken. Maar in het geval van Flatout zijn deze andere game-modi buiten de normale game om, in de normale game is het alleen maar racen en crashen, geen verplichting dus tot het spelen van minigames die je niet interesseren en slecht zijn uitgewerkt (in beide gevallen kijk ik GTA IV aan) of de gameplay onderbreken (Comdemned, foei!).
Dus weg met al die afleidende gameplayonderdelen, geef mij maar de gestroomlijnde game die weet wat hij wil en waarom hij dat wil. Geef mij maar games die zich richten op één bepaalde soort gameplay en dit gewoon goed uitwerken in plaats van de slechte gameplay proberen te verbergen onder een berg spelonderbrekende minigames. Rot toch op met al die onzin!
