De wondere wereld van de muziekfabriek
Jarenlang heb ik gedacht dat TMF niks was voor mij. Omdat de presentatie van het niveau niks was, en de muziek nog daaronder. Die fout maken velen met mij. Soms verveel je je. Van die keren dat je je verveelt, staat er soms een televisietoestel in de buurt. En soms, in die gevallen, denk je: laat ik eens kijken hoe het gaat met TMF.
Groot was mijn verbazing toen er, tussen de gebruikelijke vrouwen in weinig kleren en slechte muziek door, een vooraankondiging op mijn scherm verscheen. Zowaar een mooie dame vertelde mij dat er straks iets spannends stond te gebeuren: Thrill TV. Ik hield mijn hart vast. Hoe vaak heb ik vroeger geen zogenaamde V-Jays met veel geweld van scherm moeten vegen, wegens verregaande domheid en irritante trekjes?
Thrill TV begon. Wat een geniaal programma is dat! Het contingent zogenaamd bekende Nederlanders dat zelf fervent TMF-kijker is, had zich verzameld in de achtbaan van SixFlags. Dat is natuurlijk al een mooi uitgangspunt voor goede televisie. Er kwam ook nog een spel bij kijken. Welke van deze bekende jongelingen zou het meeste rondjes in de achtbaan achter elkaar aankunnen? Dat is nu wat wij willen weten als argeloze televisiekijkers, maar nog belangrijker: wie valt er het eerste af. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dat was natuurlijk Jim. Hij zei iets in de trant van: "Jah, ik kap er mee." "Waarom?" was de weergaloze vraag die de arme Jim op zich kreeg afgevuurd. Met een bedenkelijk gezicht mompelde hij iets over ontbijt en overgeven, om met een spierwit hoofd richting uitgang te vertrekken.
Toen kwam onze nationale knuffelmarokkaan in beeld. Ali B probeerde zijn street-credibility te vergroten door op TMF, in de achtbaan van SixFlags, met een camera op zijn hoofd gericht, een stukje te rappen. Hahaha. Zelfrespect is een uitstervend goed tegenwoordig. Naast hem zat een jongen van waarschijnlijk Surinaamse komaf. Hij kraaide iets over Moppen, op een manier waar uit moest blijken dat hij zong voor de kost. Stoere jongens zijn het. Totdat ze in een achtbaan zitten, die ook nog eens loopings maakt. Ik geef toe dat dat ook behoorlijk eng is, ik bedoel er zijn slechts enkele honderdduizenden anderen je voorgegaan, dus er kan van alles misgaan. Een mooi gekrijs steeg er op uit deze gangsters. Al met al, een mooi stukje toptelevisie waar Ron Brandsteder nog jaloers op kan zijn.
De volgende dag maakte ik mij weer op voor een nieuwe ronde Thrill TV, maar het geluk was niet aan mijn zijde. Al ver van te voren zag ik een meisje, met een hoofd alsof ze de laatste drie weken onafgebroken was doorgezakt, vertellen dat er iets ging gebeuren met modellen. Mijn gemoed klaarde op. De combinatie van V-Jays en modellen staat natuurlijk garant voor verbaal vuurwerk. Het programma begon. De presentatrice wankelde over straat in een poging een model na te doen. Ze denkt, had ik gisteravond nou alleen maar Wodka gedronken, dan had ik nu niet zo'n hoofdpijn. Ze doet geen moeite te verbergen dat dit de 19e take van dezelfde zin is. Om het wankelen enigszins te verhullen en de aandacht af te leiden van het niet al te frisse hoofd, heeft de regisseur bedacht dat dit een goed moment zou zijn om in te zoomen op haar teennagels. Zij vertelt vol overgave over een fotograaf waar ze heengaat. Ze zal daar praten met echte modellen, over hoe het is om een echt model te zijn. Reuze leerzaam al met al.
Het volgende moment zit ze aan een tafel, heel zielig in haar eentje. Ze ziet er uit alsof ze die rust wel kan gebruiken en kondigt nog een keer aan dat ze met echte modellen zal praten, over hoe het leven eruitziet van een echt model. Het enthousiasme straalt er echt vanaf. Dan zien we ze. De echte modellen! Ze kijken verbazingwekkend intelligent uit hun ogen.
Nee hoor. Hol kijken de modellen de lege ruimte in en Sylvie neemt een aspirientje. Ze vraagt het echte model, hoe zij een echt model is geworden. "Nou," zegt het meisje, "met koninginnedag, liep ik , met oranje lippenstift en mijn ex-vriendje over straat, en toen kwam die vrouw die zei: 'wil je model worden?' Tegen hem dan wel. En toen zei ze tegen mij jij mag ook wel komen. Dus ik dacht, dankjewel. Ik had er helemaal geen zin in om dat te doen. Zo kwam het, eigenlijk."
Sylvie keek haar bewonderend en begrijpend aan en verlegt haar aandacht naar het andere model. Hoe was zij model geworden? Toen volgde er een fenomenaal antwoord: "Ik doe dit werk nu acht maanden en het is heel leuk. Soms word je voor één dag ingevlogen, net een beetje vakantie dus. En dan nemen ze eerst een polaroid en dat vind ik leuk. Maar die ziet de opdrachtgever en komt niet in het blad." Sylvie luisterde met open mond, ze was diep onder de indruk.
Toen was het echte modellenfeest al weer afgelopen. Na de reclame was er een clip. Slechte muziek en blote vrouwen. Onder in beeld stond: "Bart is lekker, Elst 4 evah!"
