The Walk
In hun relatief korte geschiedenis hebben de twee torens van het World Trade Center in New York de mensheid voorzien van vele verhalen. De torens zijn in die verhalen vaak meer dan plaats van afspelen, maar hebben haast een mystieke aantrekkingskracht op de verteller van het verhaal. Zo ook op Philippe Petit, die ons in The Walk vertelt over zijn droom.
In de jaren '70 krijgt Fransman Petit het hoog in zijn bol. Zijn fascinatie om zijn touw tussen twee hoge punten te spannen en daar vervolgens overheen te lopen leidt hem naar New York: hij wil de wereld betoveren door van de ene toren naar de andere toren te lopen. Zonder veiligheidsgordel, welteverstaan. Uiteraard is dit hoog illegaal. Petit rekruteert als een ware Danny Ocean een volledig team om hem heen om hem te helpen bij de grootste artistieke coupe uit de geschiedenis.
The Walk is één van de meest interessante films van dit najaar. Op papier tenminste. Duizelingwekkende hoogte, 3D-effecten op een IMAX-scherm en regie van Robert Zemeckis (Back to the Future, Flight). Maar hoe houd je een film interessant waarbij het verhaal zo simpel samengevat kan worden als deze film? De schrijvers hebben er besloten een heist-film van te maken in de stijl van Ocean's Eleven. Het samenstellen van een team, het tonen van het plan en improvisaties op momenten zodat de kijker niet precies weet wat de bedoeling is en of alles volgens plan verloopt. De film is tijdens deze momenten bij vlagen onderhoudend, maar het enige wat je je als kijker afvraagt is waarom die 3D-bril nou eigenlijk op je neus staat.
En dan komt het laatste halfuur. De slotscènes van deze film leiden de kijkers naar een duizelingwekkende climax. 'The walk' zelf is verbluffend in beeld gebracht. De verhalen zijn niet overdreven en je kan enigszins draaiierig de zaal uit komen. Er gebeurt voldoende om deze scène lange tijd interessant te houden en het brengt een bevredigend einde aan de ervaring. Er wordt ook met respect omgegaan met de torens en er is duidelijk veel moeite in gestoken om deze zo getrouw mogelijk weer te geven.
Helaas zal de film niet tot de top behoren. Buiten de visuals is de film niet echt interessant. Bovendien zit de film vol met neppe Franse accenten die erg storend zijn. Joseph Gordon-Levitt lijkt een getrouwe versie van Philippe neer te zetten. Ontzettend arrogant maar ook onzeker over de mensen die hij eigenlijk moet vertrouwen. De film is echter geen biopic over Petit (hoewel er wel een stukje voorgeschiedenis in beeld wordt gebracht) dus de focus ligt niet op zijn angst. Mogelijk was dat een veel interessantere keuze geweest. Vraag is of het publiek dan nog gunt dat Petit de overkant haalt...
Als je van de visuals van Gravity houdt ga je deze film ook fantastisch vinden. De heist-film die er aan vooraf gaat zal je misschien minder bekoren maar het einde is het meer dan waard. Prima film en zeker de meerprijs voor 3D IMAX waard!
