Pokémonfilms: Gotta watch 'em all! Deel 1
Deel 3: Pokémon 3 - Spell of the Unown
Spell of the Unown (geen typefout, de Pokémon waar de film om draaien, heten Unown) begint met een kort filmpje genaamd Pikachu: The Movie. Hier zien we hoe Ash een middag zonder zijn Pokémon op stap gaat en Pikachu in zijn eentje in allerlei problemen verzeild raakt. Heel schattig allemaal, vooral omdat het allemaal slapstick-achtig in beeld wordt gebracht én omdat er geen woord gesproken wordt, op de kreten van Pika en de Pokémon die hij tegenkomt na. Verder wordt duidelijk dat we dan toch écht met beide benen in de Gold/Silver-generatie zijn terechtgekomen, aangezien praktisch alle Pokémon in dit filmpje van de tweede generatie lijken te zijn.
Best leuk, maar het gaat natuurlijk om de film! Daarover kan ik kort zijn: die laat zich namelijk omschrijven als nogal vreemd. De plot draait om een groep speciale Pokémon, genaamd de Unown, die over psychische krachten beschikken en de gedachten van mensen kunnen lezen. Een zwerm Unown komt in een groot huis terecht waar een klein meisje woont, tapt haar gedachten af en aangezien de vader van het meisje zoek is geraakt én het haar wens is hem weer terug te zien, creëren ze een illusionaire pokémon genaamd Entei die zij voor haar vader aanziet. Deze Pokémon hersenspoelt op zijn beurt de moeder van Ash (die zoals altijd toevallig in de buurt is) die nu gelooft de moeder van het meisje te zijn. Samen vormen ze een provisorisch gezinnetje, terwijl de kracht van de Unown langzaam het landhuis en de omliggende stad in een soort kristallen sprookjesomgeving verandert.
Japanners... juist ja.
Vervolgens is het aan Ash en zijn vrienden - uiteraard op de hielen gezeten door de schurken van Team Rocket - binnen te dringen in het landhuis oftewel het kristallen kasteel en Ash' moeder te redden. Na de uitbundigheid van The Power of One is deze ietwat abstracte aanpak wel een beetje wennen en de film wordt er helaas niet leuker op, vooral omdat sommige dingen niet of nauwelijks uitgelegd worden. Zo wordt heel even gehint dat de moeder van het meisje 'verdwenen' is, maar waar ze precies is, wordt nergens echt duidelijk.
De vormgeving en animatie zijn behoorlijk vreemd, het landhuis ademt een soort buitenaards sfeertje uit dankzij de kristallen omgevingen, afgewisseld met grote open grasvlakten, zwevende trappen en meer van dat soort dingen. Ik snap dat dit de verbeelding van een klein meisje moet voorstellen, maar ik kan me best indenken dat een kind van negen jaar oud hier helemaal niets mee kan. Verder is de 3D ook weer terug, ditmaal zijn het (voornamelijk) de groepen Unown die vers uit 3ds Max gerold zijn en, helaas, wederom vrij opvallend in de traditioneel getekende achtergronden geplakt zijn. We zullen in 2000 met zijn allen wel onder de indruk zijn geweest hiervan, maar veertien jaar na dato ziet het er hopeloos verouderd uit.
Gelukkig maken de actiescènes veel goed. De Pokémongevechten zijn zoals vanouds lekker snel en chaotisch en de wilde achtbaanrit die Ash op de rug van Charizard (een soort vliegende draak) maakt terwijl hij boven, onder en door het kasteel annex huis vliegt, in gevecht met Entei, is een fantastisch staaltje animatie en regie. Verder is de humor nóg een stukje meliger en surrealistischer geworden. Team Rocket had in de vorige films sowieso regelmatig de neiging de vierde muur te doorbreken en het publiek rechtstreeks aan te spreken, of opmerkingen te plaatsen over het feit dat ze in een film zaten, maar op het moment dat Meowth zich hardop afvraagt of ze "in de volgende film meer screentime krijgen" weet je dat de grens wel ongeveer bereikt is. Desalniettemin kon ik het waarderen en wat mij betreft past het wel in het vreemde, onconventionele geheel.
Alles bij elkaar genomen is dit niet de beste Pokémon-film die ik heb gezien, maar ook niet de slechtste. Ik zet hem tot nu toe mooi tussen Pokémon 2000 (de beste) en Mewtwo vs Mew (de slechtste). Een beetje vreemd, maar wel lekker. Nog net...
