Total War Special

In de tijd van Rome: Total War maakten, zoals de naam al doet vermoeden, de Romeinen de dienst uit in Europa en Afrika. Voordat je echter op je keizerlijke troon kon plaatsnemen, moesten de handen eerst flink wapperen. Omdat je startte aan de beginfase van het immense Romeinse rijk moest er uiteraard gebied veroverd worden. Je kon kiezen uit drie families, de Julii, Scipii en Brutii, die allemaal een eigen doel voor ogen hadden. Zo richtten de Julii zich op de Galliërs in het noorden, de Scipii staken de Middellandse zee over om de Carthagen in Afrika te bevechten en de Brutii mochten aan de slag in Griekenland en Macedonië. Qua eenheden maakte het niets uit welke factie je koos, het verschil zat hem alleen in de vijanden.

En vijanden waren er genoeg. Achttien facties trokken ten strijde om jou van hun grenzen te weren. Een erg leuke feature van de game was dat wanneer je een factie eenmaal verslagen had, je een nieuwe campagne kon beginnen met die verslagen beschaving. Elke beschaving had zo zijn min- en pluspunten en elke zijn eigen speciale eenheden. Zo beschikten de Afrikaanse facties bijvoorbeeld over olifanten die werkelijk gehakt maakten van normale voetsoldaten. De opzet van een gevecht was hetzelfde gebleven, twee of soms meerdere legers stonden tegenover elkaar om slag te leveren met uiteindelijk één winnaar. Een duidelijke verandering in deze gevechten was de moeilijkheidsgraad. Er diende tijdens de real-time gevechten goed nagedacht te worden over de acties die je ondernam, anders zouden je soldaten binnen de kortste keren in het stof bijten of het hazenpad kiezen.

Als je uiteindelijk een nieuw gebied verworven had en je had je een stad of dorp eigen gemaakt, dan stuitte je regelmatig op problemen. Door een ontevreden bevolking ontstond er vaak een opstand, waarbij de burgers een aantal soldaten doodden en gebouwen vernielden. In kleine dorpjes kon je dit meestal wel de baas worden door extra stadswachten te trainen, maar bij grote steden was dit echter niet zo simpel. Zelfs wanneer de belasting minimaal was en je een heel leger binnen de stadsmuren had, was de orde toch niet te handhaven waardoor er ook achter de fronten werd gevochten.

Ondanks dit matige beheer van de steden was de actie in Rome Total War dik in orde. Op grafisch gebied waren er enorme verbeteringen, zo waren alle eenheden in dit spel van 2D naar volledig 3D gegaan, iets wat zo indrukkend was dat Discovery Channel de engine van Rome gebruikt heeft om een programma over historische veldslagen te maken. Door de nieuwe drie-dimensionale karakters zag het er allemaal een stuk beter uit dan de voorgangers en ook het geluid en de muziek klonken erg realistisch en sfeervol. SEGA had een topgame ontwikkeld, en waar één topgame is volgen al snel uitbreidingen! Daarom werden er twee uitbereidingen ontwikkeld, Barbarian Invasion en Alexander.

Barbarian Invasion

De eerste uitbereiding liet niets aan de verbeelding over en speelde zich af rond de val van het Romeinse rijk. Jij kreeg de taak om als \\\"barbaarse\\\" stam Rome binnen te vallen. De eerste nieuwe feature van de expansion was het plunderen van steden. Dit bracht meer geld op dan het vredelievend overnemen ervan en de gebouwen in de stad bleven meestal nog heel, iets wat bij het uitroeien niet helemaal het geval was. Doordat de barbaren centraal stonden in deze uitbreiding waren er maar liefst tien nieuwe facties bijgekomen. Deze nieuwe beschavingen waren voornamelijk nomaden en hadden een speciale \\\"horde\\\"-feature verkregen. Een horde was eigenlijk een rondtrekkende stad, maar dan zonder de last van financiën. Religie deed zijn intrede en ging ook een steeds belangrijkere rol spelen in de game, zo kwam het volk in opstand als jij als heerser een ander geloof aanhing dan het plebs. De game ging dus over het veroveren van Rome, wat betekende dat de rollen waren omgedraaid. Als Romeinse factie stond je nu dus in de verdediging.

Alexander
De tweede uitbereiding, Alexander, speelde zich af in de tijd voor het originele Rome: Total War spel. Jij speelde met Alexander de Grote, één van de grootste veroveraars ooit. De eerste feature die bij deze uitbreiding in het oog viel was de relatief lage hoeveelheid beurten. De speler kreeg maar honderd beurten om de campagne, welke het veroveren van dertig gebieden inhield, te voltooien. De reden hiervan was dat Alexander in het echt maar drieëndertig jaar oud is geworden. In de game hielden ze hier rekening mee en wanneer de honderd beurten voorbij waren zou jij als Alexander dus sterven. Zoals je begrijpt zat er dus flinke vaart in de game. Gelukkig was een beurt nu van zes maanden teruggeschroefd tot ongeveer zeven weken, maar deze waren sneller voorbij dan je lief was . Wat ook opviel was het geringe aantal facties, het waren er namelijk nog maar acht. De campaignmap kende ook een andere indeling, die begrensd werd door Griekenland in het westen, Rusland in het noorden, het Arabisch schiereiland in het zuiden en Noord-India in het oosten. De campagne was veel lastiger dan Barbarian Invasion. Niet alleen omdat er maar honderd beurten beschikbaar waren, maar ook omdat de Perzen één van je voornaamste vijanden waren. Wie de film \\\"300\\\" wel eens heeft gezien heeft misschien een idee om hoeveel soldaten het ging. Je was dus onder constante aanval van de Perzen en de tijd bleef maar tikken. Bovendien eindigde het spel ook wanneer Alexander in de strijd stierf, waardoor je sommige grote (en lange) veldslagen soms opnieuw moest doen.

<\/center>