BioShock: Een filosofische verdieping

In 2007 kwam een spel uit wat in ieder geval mijn beeld van hoe een game moet zijn heeft veranderd. BioShock was niet alleen een enorm fijne shooter die wapens combineerde met bovenmenselijke krachten, het spel speelde zich ook af in een unieke omgeving en vertelde een verhaal vol machtsspelletjes, verraad en filosofie. Nu 2K Games bijna het vervolg uitbrengt is het misschien een goed idee om terug te keren naar Rapture en onszelf te herinneren waarom we ook alweer verliefd werden op BioShock.

Let wel op, in deze special zal het verhaal en de ideeën achter BioShock behandeld worden. Heb je de game dus nog niet gespeeld, ga hem dan allereerst zo snel mogelijk spelen en vergeet daarna niet deze special te lezen. Probeer hem dus niet te lezen voor je de game hebt gespeeld want er komen spoilers voor in de tekst.

Oprichting van Rapture

Rapture is vlak na de Tweede Wereldoorlog gebouwd door Andrew Ryan, een ideologische zakenman die een plaats wilde stichten waar vrijheid de enige wet was. Ryan is in Rusland geboren en maakte daar als jongeman de Russische revolutie mee waarna de Communistische Bolsjewieken aan de macht kwamen in de Soviet Unie. Ryan zag echter geen groot verschil, in plaats van dat alles nu toekwam aan de Tsaar kwam alles nu toe aan het volk en hield je zelf alsnog niets over. Ryan vertrok daarom naar de VS omdat hij geloofde dat je daar tenminste wel mocht beschikken over je eigen arbeid, waar je zelf kon profiteren van de geniaalheid van jouw geest of de kracht van jouw spieren.

Maar helaas voor Ryan en zijn idealen om te beschikken over zijn eigen krachten kwam in de VS Roosevelt aan de macht en voerde hij de New Deal in om de beurskrach van 1929 te overwinnen. De New Deal had echter veel socialistische kenmerken, de overheid besloot in te grijpen om de economie te stabiliseren en zag het als haar taak om burgers bij te staan in moeilijke tijden. Voor Ryan betekende dit echter dat de overheid weer eens geld wilde zien, dat als je werkte je geen recht had op jouw eigen inkomsten maar je een deel af moest staan aan de overheid ten behoeve van de zwakken.

Ryan raakte deze bemoeienis met zijn eigen leven meer dan zat en besloot een stad te maken waar men daadwerkelijk in vrijheid zou kunnen leven, een stad ver weg van de invloed van de bestaande wereldmachten om eindelijk vrij te zijn van iedere vorm van invloed van buitenaf. Hij besloot Rapture te bouwen op de bodem van de Atlantische oceaan en nodigde zodra de onderwaterstad af was duizenden briljante wetenschappers, kunstenaars en artiesten uit om in volledige vrijheid in de stad te komen wonen.

De idealen van Rapture worden het best omschreven door Ryan zelf, als de speler voor het eerst de stad aanschouwt.

I am Andrew Ryan, and I am here to ask you a question. Is a man not entitled to the sweat of his brow?

'No,' says the man in Washington, 'it belongs to the poor.'
'No,' says the man in the Vatican, 'it belongs to God.'
'No,' says the man in Moscow, 'it belongs to everyone.'

I rejected those answers. Instead, I chose something different. I chose the impossible. I chose...

Rapture.

A city where the artist would not fear the censor,
where the scientist would not be bound by petty morality,
where the great will not be constrained by the small.

And with the sweat of your brow, Rapture can become your city, as well.