Cruella maakt van een eenvoudige cartoonschurk een rebelse held

Een rebelse, jubelende terugblik naar de ontstaansgeschiedenis van een iconische 'cartoon villain', die netjes alle elementen invult om de 'latere' films te laten kloppen, maar ook een geheel eigen onderhoudend verhaal vertelt. Dat is Cruella, over de vileine modeontwerper die bekend staat om haar wens om hondenvachten te gebruiken voor kleding.

Het is onderdeel van Disneys live-action-trend: neem een oude, populaire aninatiefilm en maak er een versie van met echte acteurs. Met 101 Dalmatians heeft de studio dat echter al gedaan voordat de huidige reeks films die onder andere Beauty and the Beast, Jungle Book, Dumbo en Aladdin voortbracht op gang kwam: al in 1996 speelde Glenn Close de rol van Cruella de Vil, gebaseerd op de animatiefilm uit 1961, die op z'n beurt weer was gebaseerd op het boek uit 1956.

Dus voor Cruella werd de Maleficent-route gekozen: zoom in op de schurk en draai de tijd een stukje terug. Zoekend naar een interessant verhaal kun je dan twee kanten op: clichés en weinig vernieuwende elementen in een verder ongeïnspireerd verhaal of een interessante ontstaansgeschiedenis van een boeiend personage met haar eigen motivaties en, natuurlijk, haar eigen schurk. Gelukkig is Cruella dat laatste.

Cruella: Paul Walter Hauser, Emma Stone, Joel Fry

Cruella de Vil, zo blijkt, is een verzonnen naam. Ze heet eigenlijk Estella en raakt als jonge tiener verweesd en dakloos in het Londen van de jaren 60 en 70. Met een paar andere straatkinderen trekt ze samen op en door te stelen en bedriegen houden ze zichzelf in leven. Estella heeft echter ambities; ze ontwerpt graag kleding die een beetje uitdagend en afwijkend is. Dat deed ze al op school en na jarenlang stelen en oplichten blijft de wil om zich te ontwikkelen zich aandringen.

Dankzij een actie van één van haar vrienden, Jasper (Joel Fry), weet Estella (Emma Stone) echter een baantje bij een modehuis te krijgen. Dat leidt haar naar een positie in dienst van The Baroness (Emma Thompson), een hoog aangeschreven modeontwerper uit de absolute top van de Londense modewereld. Door Estella's rebelse karakter en de wrede wijze waarop de Barones omgaat met haar personeel groeit er langzaam een rivaliteit uit tussen de twee, waarbij Estella als de mysterieuze Cruella de Barones naar de kroon probeert te steken.

Het is een film die zich zeer bewust is van waar de persoon Cruella naartoe gaat; er zijn hints naar bekende namen en locaties en er zijn zelfs dalmatiërs aanwezig. Maar regisseur Craig Gillespie (die eerder I, Tonya maakte) laat de 101 Dalmatians-films niet als een blok aan het been hangen. Hij toont hoe Estella zich van een pestkop ontwikkelt tot een wraakzuchtige rivaal voor de Barones, geeft haar overtuigende motivaties en ondersteunt haar met een fijne cast.

Want naast het ontstaansverhaal van Cruella de Vil is de film ook een avontuur van een klein groepje rebelse misfits in een punkperiode in Londen. Estella wordt, naast Jasper, ook bijgestaan door Horace (karakteracteur Paul Walter Hauser) en een paar honden, en er is voor elk van hen - mens of dier - een moment in de spotlight. Met name Hauser vermaakt als de komische noot, zonder te verzanden in een vermoeiende komische spiraal. Dit komt mede doordat Estella's behandeling van haar vrienden op een gegeven moment trekjes begint te krijgen van hoe de Barones met haar minions omgaat en wat dat doet met hun onderlinge vriendschap geeft diepte aan een verhaal dat toch al niet te oppervlakkig is.

Cruella: Emma Stone

Maar de echte show is natuurlijk in handen van de beide Emma's. De anders altijd warmhartige Emma Thompson zet een Barones neer die meedogenloos, egoïstisch en onvergeeflijk is en is daarmee een perfecte tegenhanger voor Estella, die helemaal zo slecht nog niet is, maar door de Barones wel omlaag wordt getrokken in een wereld waarin je alleen krijgt wat je wilt door het met geweld te pakken. Emma Stone laat Estella langzaam uitgroeien tot de moreel dubieuze Cruella, maar weet daarbij te vermijden van haar personage een cartoonschurk (wat ze van oorsprong natuurlijk eigenlijk is) te maken. Wanneer Cruella haar aard omarmt, de naam 'De Vil' begint te gebruiken en niet meer lijkt terug te keren naar haar vroegere zelf, voel je als kijker wellicht dat je Estella bent verloren en is een momentje van rouw bijna gepast.

Cruella is, kortom, geen simpele poging om te scoren met een bekende naam. Met interessante personages, een originele focus op de modewereld en een goede soundtrack weet Gillespie te voorkomen dat de film een invuloefening wordt die je na één keer kijken direct wil vergeten. Als het mogelijk is om tussen Cruella en 101 Dalmatians nóg een verhaal te plakken, met dezelfde kwaliteit, moet Disney dat vooral niet laten.