Lowlands 2017

4. Zondag

Dat ging snel. Het weekend is alweer bijna voorbij en dan is het weer een jaar wachten tot de 26e editie. Maar daar gaat nu even niet aan gedacht worden, want er is nog een hele dag van alles te beleven. Deze zondag kan misschien wel getypeerd worden als de meest gevarieerde lineup van het hele festival.

Een act waar al lang naar uitgekeken wordt is de set van Tash Sultana. De Australische zangeres ging na een tweetal opnames vanuit huis viral. De single 'Jungle' wist binnen no-time meer dan 1 miljoen views te krijgen en ook op Spotify staat dit nummer inmiddels in talloze afspeellijsten. Gewapend met een varieté aan instrumenten en een looppedal is het genieten geblazen in de Heineken. Langzaamaan wordt ook de camera in het publiek gericht en naarmate het optreden verder vordert zijn er steeds meer ontroerde gezichten te zien in de menigte. De muziek die Tash Sultana maakt is zo puur en oprecht dat kippenvel eigenlijk wel gegarandeerd is. Het is de vraag hoe ze zich gaat ontwikkelen en welke keuzes ze daarin gaat maken, maar ze is nu de juiste weg ingeslagen. Een oorverdovend applaus is het minste wat het publiek terug kan doen na zo'n optreden. Nadat het Noord Nederlands Orkest de Alpha heeft warmgespeeld is het in de Bravo tijd voor de mystery act van het weekend. De speculaties hebben uiteindelijk de goede richting opgewezen, want vlak voordat de heren van Triggerfinger het podium op gaan wordt bekendgemaakt wie er nou bedoeld werd met #W?TF! Alhoewel de band bekend werd met de cover van 'I Follow Rivers' spelen de Vlamingen normaal totaal niet in deze stijl. Het is dan ook niet gek dat er snoeihard gitaargehuil klinkt, en dat het publiek het prachtig vindt.

#W?TF! ofwel Triggerfinger (Foto: Michella Kuijkhoven)

Dat valt helaas niet helemaal met zekerheid te zeggen van Halsey in de Alpha. De tent blijft lang leeg en zelfs tien minuten voor het optreden is zelfs het voorvak nog niet vol. Het optreden zelf was nog geen eens zo matig, en er is dan ook niet zo snel een verklaring te geven waarom de Alpha en het omliggende gebied zo akelig leeg bleef. Hetzelfde gebeurt bij At The Drive In in de Bravo. Daar bleef het zelfs soms akelig stil. Misschien was iedereen óf nog heel erg brak van de zaterdagnacht, óf het werkte gewoon even niet. Wat wel werkte waren de prachtige stemmen van de dames van First Aid Kit. Hun zangkunsten blijven dan ook niet onopgemerkt bij het publiek en al snel stroomt de Heineken vol. Wat de mensen daar aanschouwen is een muzikaal hoogstandje met als afsluiting uiteraard het prachtige 'Silver Lining'. 

At The Drive In (Foto: Michella Kuijkhoven)

Het publiek dat zich bij de Alpha heeft verzameld komt alleen voor een heel ander soort muziek. De heren van Cypress Hill brengen rechtstreeks vanuit Cypress Avenue in Los Angeles keiharde hiphop met ruime verzameling aan 'fucks' om het optreden aan te kleden. Wat heel knap is, is dat de formatie enorm veel power op het podium brengt en tegelijkertijd uit gaat van de eigen kracht. Vooral tijdens 'Insane In The Brain', die inmiddels een klassieker is geworden bij het Lowlandspubliek, is de energie die vanuit de tent de heuvels op vloeit voelbaar. Diezelfde energie was helaas niet voelbaar wanneer de heren van Migos het Bravo-podium oplopen. De eerste helft van de set is slecht gevuld met wat hiphop en r&b-meezingers, maar voor de rest raakt de set kant noch wal. En dat is erg jammer, want aan het begin van het optreden werd het publiek nog beloofd dat ze de beste tijd van hun leven zouden gaan hebben op dat moment. Belofte maakt schuld, zullen we maar zeggen.

Migos (Foto: Michella Kuijkhoven)

Harley Edward Streten, ook wel bekend als Flume, maakt geen beloftes, maar als hij dat gedaan had zou er gezegd worden dat hij ze inloste. De Australiër genoot in 2014 al zichtbaar toen hij zijn muziek ten gehore mocht brengen aan het Bravo-publiek en mag nu plaats nemen op het grootste podium. Dat genieten wordt ook weer zichtbaar tijdens deze hele set. Wat volgt is een gezonde mix van electrobeats en indiepop. Bij de Alpha ontstaat ondertussen al een aardige rij aan de zijkant van mensen die vooraan willen komen bij de afsluiter van de dag en tegelijkertijd die van het festival. Maar eerst kan er nog genoten worden van de electropop van Future Islands, of de onvoorspelbare beats van Nicolas Jaar. En dan wordt het voor de meesten toch wel hollen naar de Alpha om een goed plekje te zoeken in de ondergaande zon. Het is tijd voor het slotakkoord voor wat betreft de Alpha: Mumford & Sons!

Ook de heren van de folkformatie zijn niet onbekend op Lowlands. Dit zorgt ervoor dat het veld al snel helemaal volstroomt met mensen die zitten te wachten op het moment dat ze heerlijk kunnen gaan dansen op die banjo die miste op het laatste album. En dat de band daarvan heeft geleerd blijkt wel wanneer zij 'Little Lion Man' gewoon als tweede in de set gooien, of wanneer er een nieuw nummer wordt gespeeld waarop de banjo gewoon weer in gebruik genomen wordt. Het uitstapje naar de rock wordt ook door het publiek wat minder enthousiast onthaald. Het zijn nummers als 'The Cave' of 'Lover of the Light' waarop de opleving zijn maximale niveau bereikt. Voor 'Awake My Soul' worden ook nog de dames van First Aid Kit ingeschakeld om het prachtige nummer te voorzien van backingvocalen. Die moeten toch echt eventjes in hun agenda een afspraak gaan plannen om op te gaan nemen met de heren van Mumford & Sons, want het klinkt fantastisch. Uiteindelijk zijn er maar twee slagen op de gitaar voor nodig om het publiek in extase te brengen voor 'I Will Wait', waarmee de Londenaren hun succesoptreden bezegelen met een gouden griffel. De klanken die als laatste klinken zijn die van 'The Wolf', toch nog een nummer van de laatste plaat. De toegestroomde mensenmassa is getrakteerd op een mix van hoogstaande folk met een dot enthousiasme waar u tegen gezegd kan worden. 

Lowlands by night: het mooiste feestje van het jaar zit er weer op! (Foto: Michella Kuijkhoven)

Sommige mensen zijn dan al langzaamaan hun tentje aan het afbreken, of de spullen liggen soms zelfs al in de auto. Maar een Lowlands wordt traditiegetrouw afgesloten door nog even flink door te gaan, en dat kan nu zelfs de hele nacht in dat fijne 24-uurs-gebied. Deze editie van Lowlands was er een waarin soms heel even teruggekeken werd naar de voorgaande 24 edities, maar waar tegelijkertijd ook met optimisme vooruit wordt gekeken. Het publiek heeft het festival weer omarmd, en dat werd dan ook beloond. Die beloning wordt verder doorgezet in de 26e editie van A Campingflight to Lowlands Paradise, van 17 t/m 19 augustus. Tot volgend jaar!