JoJo's Bizarre Adventure: All-Star Battle

JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle heeft blijkbaar een sterke aantrekkingskracht in Japan, maar wat vinden wij het in het Westen van deze game?

Een 40/40 van het Japanse gameblad Famitsu, bijna een half miljoen verkochte exemplaren in de eerste week van release in Japan en gebaseerd op een manga die al meer dan 25 jaar meegaat. Op het eerste gezicht heeft JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle de juiste kaarten in handen om een sterke fighter te zijn, maar na een tijdje spelen begint het spel toch gebreken te vertonen.

Maar eerst even het verhaal, voor de mensen die geen idee hebben waar JoJo’s Bizarre Adventure over gaat. JoJo is niet een persoon, maar een hele familie van leden waarvan je met wat kunstgrepen alle namen terug kunt brengen naar een fonetische ‘JoJo’. Zo is er Jonathan Joestar, maar ook Giorno Giovanna en Kujo Jotaro. Soms is het wat verder gezocht, want bijvoorbeeld de kanji ‘suke’ in Higashikata Jōsuke spreek je weer uit als ‘jo’.

De manga gaat over deze familie die naast een naamfetisj ook bijzondere krachten heeft. In het eerste verhaal hebben ze te maken met vampieren en door middel van een vechttechniek die ‘Ripple’ heet zetten ze lichaamsenergie om naar iets anders. Vampieren kunnen niet tegen zonlicht, dus de krachten van de hoofdrolspelers worden vooral gebruikt om zonlicht na te bootsen. Later, in een volgende verhaallijn, leert de familie hun ‘Stand’ op te roepen. Dit is een fysieke verschijning van de Ripple-kracht. Deze geest wordt door de eigenaar bestuurd en vecht mee. Niet elk lid leert zijn Stand, maar dan is er nog altijd de Ripple-kracht waarmee ze zich nuttig maken.

Keuze in vechters heb je genoeg. En daarmee ook meteen een keuze in vechtstijl, er zijn er namelijk vijf. Ripple, Mode en Stand-personages, maar ook personages die vampier zijn of mijn favoriet, gebruikmaken van Mounts. Hierdoor is de balans ver te zoeken, maar het speelt zeker erg tof. De origineelste personage is toch wel Johnny Joestar, die kreupel is maar als Mount-personage een paard kan ‘oproepen’ om op vier benen te staan. Een personage als Valentine moet juist weer lichaamsonderdelen oprapen om sterker te worden. Aan bizarre personages geen gebrek dus. Grafisch ziet het eruit alsof de personages levend uit een stripboek zijn gelopen, erg mooi gedaan. De aanvallen en supermoves zijn geheel over-the-top, en zorgen voor heel wat lichtflitsen en Japanse kreten op je televisie. Als het op presentatie tijdens het vechten becijferd zou worden dan krijgt JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle zonder twijfel een tien.

Gevechten worden met 2D-personages gedaan, maar wel met de mogelijkheid om zijwaarts te stappen. Projectielen of klappen ontwijken is dus met een goede timing mogelijk. De arena’s zelf zijn compleet in 3D, met allerlei toeters en bellen. Tel daar de bizar uitgedoste personages en de epileptische aanvallen bij op en je hebt met gemak de meest stijlvolle fightergame van 2013, het jaar waarin het spel in Japan uitkwam. Het is alleen jammer dat het met 30 fps wordt getoond, waardoor het vechten zelf soms traag aanvoelt. Voor de mensen die geheel nieuw zijn in het genre zien we de simpele manier van uitvoer ook weer terug: door naar voren te duwen en op een knop te rammen voer je, mits genoeg special-meter, een flitsende basiscombo uit. Wil je meer dan dat, dan moet je je echt verdiepen in je personage en de vechtmechanieken die in de game verstopt zitten. Letterlijk.

Het echte probleem begint namelijk al bij het starten van JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle. Om erin te komen wil ik graag een tutorial met wat uitleg over de speciale krachten van een personage of überhaupt de basis van de vechtgame. Na zelf een hoop uitgeprobeerd te hebben (en Google geraadpleegd te hebben) leer je bijvoorbeeld dat je sommige vaardigheden een Ripple-variant hebben als je de R1 toets gebruikt, maar het valt nergens in het spel te lezen of te leren. Het enige wat je hebt is een lijstje met de vrij standaard bewegingen om de basis van speciale aanvallen te leren, maar iedereen kent het kwartcirkeltje + knop nu wel.

Een tutorial-modus waarin je de bewegingen en bijzonderheden van verschillende personages leert is tegenwoordig vrij standaard, evenals het uploaden van replays, zodat andere mensen ook van je kunnen leren. Helaas, als je zelf geen capture-device hebt, dan is er geen mogelijkheid om je bizarre gevechten op het grote boze internet te zetten. Hierdoor is het lastig het spel echt door te krijgen: van alles proberen tijdens het spelen, de weinige video's online bekijken en de zoeken op fora naar mensen die hun uitgevogelde kennis willen delen is de enige manier.

Online play is sowieso karig. Er is een Versus-modus waarmee je op internet kunt vechten. Gelukkig hoef je niet lang te wachten om tegen een levend persoon te spelen, anders zet het spel een computergestuurde tegenstander in. Mocht je tegen iemand in Japan vechten, dan merk je wel duidelijk wat lag, en dat is natuurlijk dodelijk, maar over het algemeen is de netcode prima en is er altijd wel iemand om tegen te spelen. Offline multiplayer in Versus-modus is er ook en dat werkt toch het lekkerst, elkaar virtueel verrot slaan op de bank met epileptische aanvallen blijft het leukst.

De Story-modus is origineel uitgewerkt, als je naar gameplay kijkt dan. Natuurlijk moet je gevecht naar gevecht doen, maar er zijn een paar twists. De eerste is dat in bijna elke arena wel een dangerzone is, zoals we die kennen uit Dead or Alive en Injustice. Je vecht bijvoorbeeld ergens in een letterlijke Romeinse arena, waarin paarden met kar, à la Ben-Hur, rondjes rijden. Sta jij of je tegenstander in de weg, dan word je nog eens vertrappeld. Je kunt een tegenstander ook voor de paarden slaan met wat timing en zo een ‘dramatic scene’ maken als je het gevecht ook nog eens zo eindigt. Vechten is met deze stijl en spectaculaire gevaren zeker met vrienden op de bank voer voor heel veel lol.

De tweede twist zijn de geheime opdrachten. Je krijgt alleen te horen dat er een x aantal opdrachten zijn om te doen tijdens dat gevecht en dan mag je het zelf uitzoeken. Winnen met een specifieke special, de eerste klap uitdelen, counteren, het kan van alles zijn. Hierdoor hopen de makers dat je het nog eens speelt om zo alle geheime opdrachten te vinden, maar in de eerste playthrough voel je je weinig geroepen die opdrachten te zoeken. Het derde speciale aan de modus is dat elk gevecht een handicap heeft. Of de tegenstander geneest zichzelf langzaam, jij begint met de helft van je levensmeter of jouw krachten doen maar hun halve schade, bijvoorbeeld. Deze handicaps kun je afkopen door goud in te leggen, zodat dat specifieke gevecht eenvoudiger wordt. Goud verdien je door gevechten te doen, zelfs als je verliest krijg je een beetje geld.

Zo flitsend en stijlvol als JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle tijdens het vechten is, zo dodelijk saai wordt het verhaal zelf verteld. Tussen de gevechten door krijg je tijdens het laadscherm voor het volgende potje een lapje tekst met de gebeurtenissen. Dit had zo mooi in een mangastijl als filmpje of met stills alsof je een strip leest kunnen zijn, maar nee, het is pure tekst zonder enige opsmuk. Zo jammer, want nu lijkt het alsof de makers gedacht hebben: Oh ja, de verhaalmodus moet nog het verhaal van de manga vertellen, deadline is over twee dagen.

De microtransacties die in de Japanse versie van JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle zaten, zijn er nog wel, maar totaal niet nodig. Er is namelijk een Campagne-modus, waarin je van alles, taunts, stemmen en kostuums bijvoorbeeld, vrijspeelt. Maar in deze modus kost een gevecht energie, die in enkele minuten weer is opgebouwd zodat je een volgend gevecht mag doen. Waarom ze niet het hele systeem eruit hebben gegooid is een raadsel, want nu lijkt het een soort verplichte plaspauze.

DLC is er nog niet, terwijl het rooster in Japan al is uitgebreid naar 41 personages. Dat de al uitgegeven personages niet meteen, zonder ze te kopen, beschikbaar zijn in de westere release van de game is al jammer, maar dat ze nog niet beschikbaar zijn in de PlayStation Store maakt het dubbel zuur. Op 14 mei komt er nog een uitbreiding op de Campagne-modus, die is blijkbaar gratis. Overigens zijn sommige van de DLC-personages uit Japan wel in de game te vinden: je moet ze unlocken om ze te kunnen gebruiken.

JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle had heel veel potentie. Veel gevarieerde personages en stijlen, maar geen enkele leuke manier om ze te leren kennen. Flitsende graphics en gameplay, maar de verhaalmodus mist een mooie manier van vertellen. Online play had meer uitgebreider mogen zijn en in het jaar 2013 was het uploaden van filmpjes ook niets nieuws meer. De weinige fans zullen ervan smullen, maar een hoogvlieger in het fighting-genre is het niet. Zonde, want met wat meer liefde van de makers was dit weer een prachtige game geweest. Het had niet eens veel moeite gekost: een uitgebreide tutorial-modus, meer nadruk op online play en een tof gebracht verhaal en het cijfer was duidelijk hoger geweest.

Exclusief verschenen op PlayStation 3.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.