CD: Dirty Sweet - American Spiritual

'Geef je oordeel niet meteen weg in de eerste alinea' is een veelgebruikte aanbeveling voor een recensie, maar fuck it: kopen deze plaat van Dirty Sweet zeg ik je! Je mag nog verder lezen als je wilt, maar als je van vuige rock met een dosis blues houdt dan zit je geramd. Zal ik ook maar meteen wat referenties geven dan, hoef je daar ook niet meer naar te zoeken: Led Zeppelin, vroege Kings of Leon, Deep Purple, Rolling Stones, The Black Crowes, Wolfmother en her en der wat southern US rock en vernuftig singer-songwriterschap er doorheen.

Het is zo'n plaat die je track na track versteld doet staan. Een jaren zeventig bluesrock intro trapt af, een snerpende sologitaar loopt er even later dwars doorheen, een dikke baslijn vult de track en dan die snerpende vocalen van Ryan Koontz. Opzwepend, spannend, hitsig en explosief. Dat is het openingsnummer. Tweede track bouwt verder op de bluesrock van weleer, zij het met een luchtigere klank. Vol melodie en ritme die mensen laat grijpen naar tennisrackets als gitaren en afwasborstels als microfoons. Perfect geplaatste breaks, samenzang en een opbouw om te zoenen. De dynamiek borrelt over en het roept een vintage sfeer op van heb ik jou daar. 'Star-Spangled Banner' trapt op de rem en laat de rust even wederkeren. Een akoestische gitaar begeleidt de scherpe uithalen van vocalen en elektrische gitaar. Langzaam wordt de track gevuld met een rijker geluid en klinken er heerlijke southern rock gitaarsolo's door, totdat alle instrumenten vol open mogen voor de apotheose. 'Get Up. Get Out.' mengt wat sleazy funk door de rock 'n roll heen (mmm die baslijn). Een makkelijke meeschreeuwer die rockt, maar wederom via briljante timing en tempo's nog beter wordt. 'Please Beware' gedraagt zich vervolgens als een kruisbestuiving tussen de ass-shaking kwaliteiten van The Black Crowes en de riffs van Wolfmother. 'An Empty Road' roept beelden op van de Rolling Stones die een in stoffige woestijn in Amerika tussen de tumbleweeds aan het spelen zijn, prachtig! Een ander hoogtepunt volgt in een onversneden vorm van rock 'n roll, 'Kill Or Be Killed'. Snerpende gitaren, diepe bas, vette percussie die als vluchtige ether ontsnappen uit een fles en vervolgens ontvlamt en de boel in lichterlaaie zet.

Vroeger had je van die verzamelalbums: Alle 13 Goed. American Spiritual telt maar elf tracks, maar ze zijn dan ook alle elf echt steengoed. Was je ondersteboven van het debuut van Wolfmother, de vroege bluesrock van Kings of Leon of knuffel je het oeuvre van de klassieke grootheden uit de jaren zestig en zeventig dan is dit gegarandeerd iets voor jou. Godskolere, wat een heerlijke rockplaat!