Prison Break: The Conspiracy

Gespeeld op: Playstation 3
Ook beschikbaar op: Xbox 360 en PC

Het eerste seizoen van Prison Break staat veel mensen nog goed bij en was met zo'n een miljoen kijkers per week een hit op de Nederlandse TV. Prison Break: The Conspiracy volgt de verhaallijn van dit eerste seizoen, alleen dan vanuit een ander perspectief, namelijk die van Tom Paxton. Speelt Prison Break als een topper, of ga je liever zelf de gevangenis in?

Prison Break: The Conspiracy draait dus niet om de hoofdpersoon uit de televisieserie, Michael Scofield, maar om een geheim agent van The Company, Tom Paxton. Deze gaat undercover als gevangene in de gevangenis Fox River, waar Lincoln Burrows zijn laatste levensdagen moet doorbrengen voordat hij op de elektrische stoel moet gaan zitten. Tom moet een oogje in het zeil houden , zodat Lincoln zeker in de stoel om het leven komt. De bekende personages uit de serie, zoals Scofield, mafiabaas John Abruzzi en T-bag, kom je allemaal tegen. Hoewel het verfrissend is om het bekende verhaal door iemand anders ogen te bekijken, kan je geen verandering in het verhaal brengen. De "Fox River Eight" zullen gewoon ontsnappen en daar kan jij niets aan veranderen. Tevens is het heel vervelend dat niet alles uit de serie klopt. Sommige dingen worden door andere characters dan in de serie gezegd en soms ook op hele andere plaatsen. Het zijn van die kleine dingen waar je als doorgewinterde fan van de serie op afknapt.

Het verhaal is dan wel leuk en aardig, maar de game moet ook goed speelbaar zijn. En laat dat nou niet het geval zijn: de game is verschrikkelijk. In de game heb je absoluut geen keuze, gevangene of bewakers geven jou opdrachten, die je hoe dan ook zal moeten uitvoeren. Meestal zijn de repetitieve opdrachten zoals het halen van verborgen medicijnen, het stelen van een keukenmes in de keuken of wat medische gegevens van Scofield bemachtigen. Hiervoor moet je naar de plek sluipen en ongezien weer terugkomen. Keer op keer weer. Ook tijdens het sluipen heb je geen vrijheid, er is vaak maar een manier om langs een bepaald persoon te komen. Lukt dit je niet, dan begin je weer vanaf het laatste checkpoint: er is geen manier om iemand het zwijgen op te leggen.

Als je niet aan het sluipen bent moet je wel eens vechten met een bewaker of een medegevangene. Met vechten bedoel ik eigenlijk het eindeloos op de X-knop (A-knop op de Xbox 360) rammen totdat je tegenstander tegen de vlakte gaat. Er is wel een blokfunctie en een functie om een krachtige stoot uit te delen, maar deze zal je eigenlijk nooit gebruiken. Ten slotte mag je soms ook nog eens een quick-time event uitvoeren. Het zal je niet verbazen dat dit de game niet veel leuker maakt en dat het gewoon erin is geplaatst voor de afwisseling. Het voelt net alsof je moet kiezen tussen een hondendrol of een stapeltje paardenkeutels.

In de weinige tijd dat je niet op een missie bent, ben je rond aan het lopen naar iemand die een missie voor je heeft. Rondlopen in het cellenblok of op het buitengebied kan, maar dit is vrij nutteloos aangezien je niet met iemand kan praten of iemand in elkaar kan slaan. Het enige wat mogelijk is, is sterker worden in gevechten door gewichten te heffen of tegen een boksbal aan te slaan. Sterker worden is niet echt nuttig aangezien je zonder te trainen je tegenstanders ook wel zonder moeite neermept. Bij nader inzien kan het toch wel handig zijn, duren die gevechten ook minder lang. Tevens kan je naar de fight club gaan waar je kan gaan vechten om geld te verdienen, om het daarna uit te geven aan tattoos. En ja, je kunt er niets anders dan tatoeages van kopen. Je vraagt je af waarom iemand dan vrijwillig de fightclub binnen stapt.

De officiële Prison Break-theme die je hoort als je in een laadscherm zit helpt met een authentieke sfeer creëren. Ook hebben sommige acteurs van de serie, zoals T-bag, C-note en Brad Bellick hun stem verleend aan de game. Jammer is het feit dat de voice-acting bagger is, waardoor je denkt dat je naar een overgesynchroniseerde Cillit Bang reclame zit te kijken. Het gemis van de stemmen van Micheal Scofield en Lincoln Burrows draagt ook niet bij aan een vermakelijk schouwspel. De gehele gevangenis uit de serie is wel nagemaakt en je komt op veel verschillende plekken die de fans ook zullen herkennen. De characters zijn ook gebaseerd op de acteurs uit de serie, het is net alsof ze vanuit de film in de game zijn gesprongen. Maar grafisch zal de game je nooit echt wegblazen, dus verwacht geen hoogstandjes, maar het ziet er allemaal wel redelijk uit. Voor ik het vergeet, er zit ook nog een multiplayer optie in: helaas geen co-op mode. Wat kan je wel doen dan? Met zijn tweeën tegen elkaar knokken! Maar dat is zo dramatisch dat ze dat er beter gewoon uit hadden kunnen laten.

Conclusie:
Prison Break: The Conspiracy is een blamage geworden. Het doet het geweldige eerste seizoen van de serie geen eer aan. De saaie gameplay is repetitief en de game brengt niets nieuws in de rijke wereld van de serie. Als je een uurtje hebt gespeeld heb je de hele game hebt gespeeld. Mochten de absolute die-hard fans van de game de game helemaal uit willen spelen, dan doen ze hier 8 uur over. Maar tegen die tijd zien ze zelf liever de binnenkant van een gevangenis dan dat ze de game nog een minuut verder spelen.