Sniper: Ghost Warrior

Gespeeld op de Xbox 360
Ook verkrijgbaar op de PC

Langzaam kruip ik naar voren vanuit mijn liggende positie, zoekend naar mijn doelwit. Niet veel later zie ik hem tegen een jeep aanleunend met een dikke Cubaanse in zijn bek. Het pad voor mij biedt weinig dekking en ik besluit een andere route te nemen. Rechts van mijn positie zijn veel bomen, daar kan ik wel schuilen. Als ik mij naar de boom toe wil bewegen stuit ik op een onzichtbare muur. Gedwongen beweeg ik naar het voor mij uitgestippelde pad, maar verrek, een vijand op zo’n 300 meter afstand zag in zijn ooghoeken wat in de bosjes bewegen en het hele kamp schiet met dodelijke precisie op mij. Ik probeer nog te vluchten maar ik heb geen kans, YOU FAILED staat er met grote letters in beeld. Helaas is Sniper: Ghost Warrior geen schot in de roos.

Kwaadaardige Generaal
Sniper: Ghost Warrior speelt zich af op het fictieve eiland Islan Trueno, waar Generaal Vasquez met de harde hand regime levert. Tijd om daar een einde aan te maken en in de huid van Sergeant Tyler Wells moet je dit klusje klaren. In het eerste level krijg je al een kans om hem een kopje kleiner te maken, maar niet geheel verrassend ontkomt de Generaal. Het verhaal is bijzonder cliché en zal je aandacht niet lang vasthouden. Dit is mede doordat het verhaal zeer matig is opgebouwd, je krijgt geen aanleiding te zien waarom Vasquez gedood moet worden. 

I spy with my little eye
Zoals verwacht leunt de game het meest op het sluipschieten. Dit is in tegenstelling tot de rest van de game wel leuk en goed gedaan. Als je aanlegt voor een schot moet je goed rekening houden met de wind, de afstand tot het doelwit, je eigen hartslag en de beweging van je tegenstander. Schiet je van een hogere afstand dan moet je wat hoger mikken aangezien de zwaartekracht de kogel iets naar beneden trekt. Dit werkt allemaal redelijk goed en het voelt realistisch aan. Een headshot komt mooi in beeld doordat de camera de kogel volgt in de zogeheten bulletcam. Als je tijdelijk je adem inhoudt, vertraagt de omgeving en kun je makkelijker je tegenstanders doden.

Buiten het schieten met een Sniper Rifle moet je ook knallen met verschillende automatische wapens. Dit speelt absoluut niet lekker en de game is hier duidelijk niet voor gemaakt. Het richten gaat stroef en je krijgt weinig feedback of je iemand nou raakt of niet.

Eindeloze frustraties
Buiten het schieten met de Sniper Rifle doet de game niet veel goed. De omgevingen zien er op het eerste gezicht prachtig uit, op het eerste gezicht lijkt het alsof je veel vrijheid hebt. Maar schijn bedriegt en al snel zal de omgeving een grote frustratie worden. Zo kun je maar weinig rondlopen aangezien je veel te vaak wordt tegengehouden door onzichtbare muren. Ook kom je vaak vast te zitten als je op een rots, die een paar centimeter boven de grond ligt, wilt springen. Hoewel dit storende elementen zijn, valt dit in het niet bij het meest frustrerende van de game: de AI van de tegenstanders

Je tegenstanders blijken namelijk over een soort hittegevoelige Röntgen-ogen te beschikken.  Dus als jij verscholen in de bosjes ligt, met je ghillie suit aan, zien de vijanden jou met gemak van 200 meter afstand. Sluipen zit er dus absoluut niet in bij deze game, iets wat toch wel essentieel is voor het sluipschieten. Je kunt natuurlijk nog steeds als een Rambo door vijandelijke kampen heen rennen met je sniper, maar na twee levels gaat dit behoorlijk vervelen en het is daarom erg vervelend dat je niet kunt schuilen. Ook kom je op een gegeven moment bij een level waar je ongezien door moet komen. Na een paar pogingen wilde ik mijn controller uit het raam smijten, maar gelukkig voor mijn portemonnee heb ik mij kunnen beheersen.

Verder klopt je radar van geen kant, vaak worden vijanden niet op de radar gezet, terwijl je toch echt weet dat daar een vijand is. En als ze toevallig op de radar staan, dan klopt de kant waar ze naar toe kijken vaak niet. Vaak genoeg zie je ook nog vijanden recht voor je neus spawnen en met een sniper in je hand is dit geen pretje kan ik vertellen.

Met zijn allen kamperen
De game heeft ook nog een multiplayer modus, maar die is ook niet om over naar huis te schrijven. Ten eerste duurt elk potje minstens een uur, wat volstrekt onlogisch is. Na een kwartiertje heb je de map wel gezien en dan moet je nog driekwartier verder. Het spel verlaten zit er niet in want dan verlies je al je scores. In mijn online spelervaringen ben ik twee soorten mensen tegengekomen: campers en rushers. Het merendeel van de spelers zijn campers, mensen die in hoekjes op tegenstanders gaan wachten met een sniper. Je zult begrijpen dat dit niet veel actie en dynamiek oplevert en daardoor de potjes meestal saai zijn.  Af en toe kom je rushers tegen die met hun handgun als een gek door de map sprinten en campers proberen te doden. Dit resulteert vaak in een kill voor de camper, waardoor de rushers ook zelf gaan campen. De eindeloze cyclus van saaiheid.

Conclusie
Het idee van Sniper: Ghost Warrior sprak mij erg aan, een shooter die de nadruk op de gunplay sluipschieten legt. Helaas heeft ontwikkelaar City Interactive alleen op dat onderdeel de nadruk gelegd en is het ernstig tekortgekomen in andere spelelementen. Mijn advies is om dit spel ten zeerste te mijden en liever een goede shooter met multiplayer te kopen zoals Battlefield: Bad Company 2 of Modern Warfare 2. Want daar kun je wel leuke snipergevechten voeren.