Battlefield: Bad Company

Sinds DICE in 2002 de eerste Battlefield-game uitbracht, is deze serie een groot succes. Nadat de serie met Modern Combat ook op de consoles verscheen is het nu de beurt aan de tweede consoleversie van de game: Battlefield: Bad Company. De B-Company is een groepje mislukte soldaten van het Amerikaanse leger. Ook jij komt hierin terecht. De B-company heeft het allerhoogste stervenscijfer, dus het is nog maar de vraag of je al het geweld van het nieuwe kindje van DICE gaat overleven.

Wat meteen opvalt als je de game opstart is het vrolijke liedje in het menu. Het is minder \'serieus\' dan de muziek in de andere games. Dit is natuurlijk met een reden gedaan. Een groot onderdeel in Bad Company is namelijk de humor. Je zult je misschien afvragen hoe er in hemelsnaam humor in een oorlogsgame kan zitten, maar dit wordt al vrij snel duidelijk. De B-Company is namelijk redelijk gestoord. Zo heb je Sweetwater die per ongeluk een virus installeerde op een systeem van het leger, en Haggard die constant alles wil opblazen. Sarge is de enige die vrijwillig in de B-company zit, en krijgt hier ook flink voor betaald. Hij hoopt nog maar een paar dagen te hoeven werken, zodat hij rustig kan gaan vissen op zijn oude dag. Jij speelt Preston Marlowe, The new guy. Je hebt een helicopter vlucht gedaan die je niet had mogen doen, en bent hiervoor in de B-company geplaatst. Nieuw in de Battlefield serie is een uitgebreide singleplayer met een verhaal. Dit verhaal wordt verteld door Marlowe.

Door een uitgebreide singleplayer mét verhaal in de game te stoppen probeert DICE de game dus ook de moeite waard te laten zijn voor mensen die geen internetverbinding hebben. Ik moet zeggen dat het ze redelijk gelukt is. De game lijkt met zijn zeven missies misschien wat kort, maar je bent toch ongeveer wel een uurtje per missie bezig. Dit komt op een totaal van ongeveer zes a zeven uur. Niet spectaculair veel, het is dus maar net de vraag of je deze game zou kopen alleen voor de singleplayer. De singleplayer speelt hartstikke lekker weg. Hier en daar zijn de doelen wat eentonig; vermoord daar alle vijanden, blaas daar anti-air kanonnen op. Dit moet je vervolgens weer herhalen in een ander dorpje waar je met verschillende voertuigen kunt komen. Trucks, tanks, en zelfs golfkarretjes zul je tot je beschikking hebben. De eerste paar missies zul je misschien denken dat de gebieden waarin je rondloopt ook eentonig zijn, maar in de laatste paar missies komt daar gelukkig toch wel verandering in. De humor die in de game zit is meestal wel grappig, zo zullen Sweetwater en Haggard bijvoorbeeld steen papier schaar spelen als Sarge nieuwe opdrachten ontvangt. Af en toe is de humor niet helemaal op zijn plaats. Als je met z\'n vieren een kamp bestormt en alles opblaast is het een beetje raar dat je kameraden de hele tijd grapjes aan het maken zijn.

In tegenstelling tot de meeste andere shooters van tegenwoordig, kiest Battlefield: Bad Company weer voor een klassiek healthsysteem. Als je health metertje dichter bij de nul komt heb je een spuit tot je beschikking die je er weer bovenop helpt. Deze spuit kun je naar mijn mening wat te vaak gebruiken. Het duurt ongeveer vijftien seconden voordat je de spuit weer kunt gebruiken om je leven weer naar 100% te brengen. Dit kost verder niets, dus je kunt het blijven gebruiken. Zeker op de hogere moeilijkheidsgraad had dit toch wel wat anders aangepakt kunnen worden. Ook de AI van de vijanden laat hier en daar te wensen over. Als je eindelijk een keer ongezien een huis binnenkomt en er staat een soldaat voor het raam te schieten die jou niet gezien zou moeten hebben, draait hij toch in een flits om. Handig voor de soldaten dat ze ogen in hun rug hebben, maar frustrerend voor ons. De vernietigbare omgevingen, waar Bad Company al vanaf de aankondiging bekend om staat, zijn hartstikke tof. Niet is zo leuk om met een tank een compleet bos plat te rijden, om vervolgens alle huizen te vernietigen. Het maakt niet uit waar je op een muur schiet, er zal altijd hetzelfde gat verschijnen, maar dit mag de pret niet drukken. Je zult geen hele huizen plat kunnen leggen, zo kan bijvoorbeeld het dak niet kapot, en de fundering zal ook blijven staan. Maar elke muur die je wegblaast is een lust voor het oog. Het gaat nooit vervelen om granaten tegen muren te gooien, of met een tank alles weg te blazen. Het spawnsysteem is een beetje vaag. Als je health meter de nul heeft bereikt spawn je gewoon bij je vorige checkpoint. Alles wat je voordat je dood ging gedaan hebt blijft hetzelfde. Alle vijanden zijn nog steeds dood, alle huizen nog steeds kapot etc. Je zult dus een stukje moeten lopen naar waar je dood ging, en dan kun je gewoon weer verder spelen. Het ontbreken van de mogelijkheid om te liggen vind ik persoonlijk erg irritant, zeker als je games als Call of Duty gewend bent zal je dit missen. Al met al is de single player van deze game dus geslaagd te noemen, met hier een daar een verbeterpuntje voor een eventuele volgende Battlefield.

Grafisch ziet de game er goed uit, sommigen heb ik horen klagen over de grijze waas die over het beeld zit. Maar ik heb hier niet echt problemen mee. De ontploffingen zijn stuk voor stuk een lust voor het oog, en ook de rook effecten mogen er wezen. Het geluid in de game is werkelijk prachtig. De kogels die langs je oren vliegen, tanks die gebouwen om je heen kapot schieten, het klinkt allemaal erg realistisch.

Waar de Battlefield serie bekend om staat is natuurlijk de multiplayer. Ook dit keer heeft DICE een prachtige multiplayer neergezet. Er is één game-mode te spelen, Gold Rush. De aanvallers moeten de goudkratten vernietigen, de verdedigers moeten dit voorkomen. Dit klinkt erg simpel, maar er is een sterk staaltje teamwork voor nodig om dit tot een goed einde te brengen. Natuurlijk wil niet iedereen altijd even goed meewerken via Xbox live, maar zeker in de ranked games gaat het er serieus aan toe. In de unranked games heb je nog wel eens mensen die gaan zitten kloten, en geen zin hebben om goed mee te werken.

In totaal zijn er acht speelbare maps, deze zijn meestal gebaseerd op een single player map. De maps zijn redelijk gevarieerd en blijven leuk om te spelen. Uiteraard zit er weer het standaard arsenaal aan voertuigen in de game. Zo zijn er boten, tanks, en helikopters waarmee je het slagveld onveilig kunt maken. Je hebt beschikking over vijf goed gebalanceerde classes, elk met hun eigen unlockables. Wapens en tools unlock je door ranked games te spelen. Met elke rank die je stijgt krijg je een credit die je kunt uitgeven aan een van de wapens of tools die je graag zou willen hebben. Het is allemaal erg verslavend en ik denk dat de multiplayer-mode een lange tijd leuk blijft. Degenen die denken dat ze snel uitgekeken raken op de Gold Rush mode, niet getreurd. Over een tijdje verschijnt er namelijk een gratis Conquest mode op Marketplace en PSN.