Pac-Man World 3

In het begin is het spelletje leuk en eenvoudig: ren wat rond, mep wat bijzonder simpele vijanden neer, eet wat gele bolletjes en stuiter een paar kisten kapot. Ondertussen kan je fruitjes verzamelen, waarvan je in het onderste scherm bij kan houden hoeveel je tot nu toe hebt gevonden van de totale hoeveelheid. Als je er in slaagt alle stukken fruit te verzamelen in een level, dan mag je een bonuslevel spelen: de originele Pac-Man! Eigenlijk is dat het leukste onderdeel van het spel: uitkijken voor de spookjes, aan de lopende band wakka-wakka-wakka geluidjes en zoveel mogelijk bonuspunten proberen te scoren. Daarna ben je weer aangewezen op de sombere 3D-werkelijkheid van het eigenlijke spel.

Terug naar het verhaal. Na de eerste paar levels ben je wel gewend aan de bediening, en heb je ook wat geavanceerdere technieken moeten gebruiken: op het onderste scherm rond draaien met de stylus als je op een speciale plaat staat om dingen omhoog of omlaag te laten bewegen, kristallen zoeken om vanaf een gekleurde Pac-Man tegel door te vliegen naar onbereikbare plekken, en een manier zoeken om met één vinger de Y-knop ingedrukt te houden om snelheid op te bouwen, de andere hand tegelijkertijd op de pijltjestoetsen te laten rusten om te bewegen, om vervolgens zo snel mogelijk met je stylus het onderste scherm aan te raken om je te lanceren, de stylus weg te gooien en de B-knop in te drukken om ergens over heen te springen in je vaart. Dat laatste is me overigens nog steeds niet gelukt, maar ik weet nu wel hoeveel een stylus ongeveer kan hebben voor hij kapot gaat van al het gooi- en smijtwerk. Deze technieken zijn wel zo’n beetje alles wat er met het spel te beleven valt qua besturing, en na de eerste vier levels weet je dus ook wat je de resterende tien te wachten zal staan.



<\/center>
Het leveldesign zit redelijk in elkaar. Er zijn een paar verschillende werelden waarin alle 14 levels zich afspelen, en deze zijn duidelijk geprofileerd en vrij divers: van grote bergen tot woestijnen en van piramides tot aan giftige afvalbergen met mosterdgas-bloemen. Binnen een level is de omgeving echter vrij monotoon, waardoor je soms ook niet goed weet waar je bent, waar je vandaan kwam en wat je ook al weer precies moest doen. Daarnaast werkt de camera regelmatig niet lekker mee, waardoor je dus voortdurend naar de (non-existente) reet van Pac-Man aan het staren bent, niet ziet waar de afgrond begint door de mist, en daardoor al stuiterend te pletter valt. Of je springt vooruit naar het volgende platform waarbij de camera je van voren laat zien, en tijdens je sprong draait de camera plotseling 180 graden, waardoor je dus, met de camera van achteren, op het platform landt waar je begon… Juist…