Devil May Cry 3: Dante's Awakening

Leo (leejow)
Devil May Cry 3 was voor zijn release in de VS en Europa al berucht. De import-geeks waarschuwde de horde al over de moeilijkheidsgraad van de game. De developers wilden de game een uitdaging maken, maar maakten ze het niet té moeilijk voor het gros van de gamers? Toen ik begon merkte ik vrij weinig. Er kwam een korte inleiding over wie en wat, en vervolgens komt er een cut-scene waarin Dante door een paar reapers als een saté wordt doorboord. Je merkt dan eigenlijk hoe cool Dante wel niet is, want hij blijft ongedeerd. Met de blades van de messen die nog uit zijn lichaam steken gaat hij vervolgens de massa te lijf op zo\'n manier dat je handen gaan jeuken om te beginnen.


Eenmaal begonnen is alles koek en ei. Je slasht een beetje, je loopt een beetje en hóp! Door naar mission 2. Opeens werd alles een stuk lastiger, de eerste puzzel was vrij makkelijk, maar je vijanden leefden een stukje langer waardoor mijn duim in een zekere mate vermoeid raakte door al het hack \'n slashwerk. Eenmaal bij de baas aangekomen ben ik binnen drie klappen dood. Na nog een aantal pogingen begint de frustratie aan mij te vreten. Op een gegeven moment was ik gewoon zo vaak doodgegaan dat \"Congratulations, you\'ve just unlocked Easy Mode!\" op mijn beeld verscheen. Dit bood hoop, maar ik voelde me diep van binnen wel beledigd. Deze comic legt dan ook menig ziel van eenieder die Devil May Cry 3 speelt bloot.


Als je eenmaal met de easy mode bezig bent dan weet je gewoon zeker dat je alles nog een keer gaat spelen omdat je normal ook wilt uitspelen. Het mooie is dat het spel opgedeeld is in missies waartussen gesaved kan worden. Als je besluit te stoppen kan je op elk moment weer kiezen welke missie je wilt spelen en op welke stand. Kortom, de moeilijkheidsgraad van deze game is gewoon een uitdaging, en zeker geen reden om dit spel niet te spelen.