CD: GEM - New

"New. Yet without an image on our promo cd because GEM is looking for a new face for the band. If you think you have what it takes. look at www.gemunited.com. Sorry for giving you only words and no photos" kopte een tekst op het promo-exemplaar.

Ga je nu echter naar de bovengenoemde site dan vind je nu een "helaas-tekstje", want het nieuwe GEM-meisje is al gevonden. Van de 500 reacties werd Anna uit Amsterdam de gelukkige, zij verscheen bij de casting uitgedost in een GEM-harnas dat de eerdere cover-art van de cd sierde. Nu we weten hoe de cover eruit ziet, zullen meer mensen zich afvragen hoe het staat met de muziek van GEM en wat is er "new"?


Dat "new" komt onder andere terug in een aantal aspecten in de band, zo is er een nieuwe drummer en heeft zanger Maurits Westerik zelf de gitaar opgepakt. De band liet met Tell Me What's New en Escapades horen dat aanstekelijke poprock best uit Nederland kon komen en we voor spannende tracks niet altijd onze zuiderburen lief aan hoeven te kijken. Nummers als 'Good To Know You' en 'The Subterranean Parade' voerden de spanning op met een pakkend geluid en deuntjes die niet meer uit je hoofd gingen. Met de opener 'Look' lijkt GEM verder te gaan waar mee het was opgehouden op Escapades. Een frivool rocknummer met een repetitief refreintje dat dankzij de extreme eenvoud zo aanstekelijk werkt. 'Blisters' zorgt met zijn handclaps, upbeat gitaargeluid en het Dylan-accent van Westerik voor een passend vervolg.

Toch is het geluid van GEM niet helemaal het oude, vandaar natuurlijk de albumtitel. De band lijkt zich een retrojasje aangemeten te hebben. Jaren vijftig en zestig invloeden en dat overduidelijke Dylanstemmetje passen bij de nieuwe stijl. Zelfs een mondharmonica komt terug in 'Cold'. De makkelijk te volgen songstructuur, herhalende refreinen ('She Said Oh Oh Oh, I Said Yeah Yeah Yeah') en het aanstekelijke karakter van de tracks zijn grotendeels onveranderd gebleven.


Halverwege zorgt 'Down' voor de tempowisseling op de plaat en wordt de rust gezocht. Minder spanning levert het echter wel op. Die wordt met 'Jupiter' en 'Gimme' weliswaar weer opgezocht, maar lijkt nog lastig te vinden. De songs zijn iets te eenvoudig en standaard. De rauwe randjes van de rock zijn ook bijgevijld op deze plaat. Op zich jammer, want de aanstekelijke tracks met de raggende gitaren luisterden fijn weg. Al met al een degelijke plaat waarin GEM iets nieuws, iets ouds en iets anders laat horen.


Label: Excelsior Datum: Maart 2008 Waardering: