CD: Depeche Mode - Ultra / Exciter Reissues

Joost Melis (Pink_Floyd)
2007 is wel een jubileumjaartje zeg. Pink Floyd bracht 40 jaar geleden hun eerste studioalbum uit, 30 jaar punk in de OOR, 30 jaar geleden sinds Elvis stierf en Depeche Mode strooit dit jaar ook met de nodige reissues naar aanleiding van het 25-jarig jubileum van de band (wat inmiddels wel even geleden is). Ditmaal zijn Ultra en Exciter in een nieuw jasje gestoken. Een jasje van dezelfde snit als de andere uitgaven dit jaar: plastic slipcover, en een mooi weergegeven kartonnen verpakking.


Ultra
Dit was het eerste album na het vertrek van Alan Wilder in 1995 en de zware drugstijd van Dave Gahan. De opnames van Ultra waren door de verslaving van Gahan nogal lastig. Pas na zijn rehabilitatie werd het album voltooid. Een donker album na een donkere periode. Op deze uitgave is dit haarscherp te beluisteren. Disc één is namelijk weer een hybride CD, die zowel een normaal als een SACD-format bevat. In Super Audio worden de donkere lagen wat verder uitgelicht en komen helderder naar voren. De tweede disc bevat een interessante documentaire van drie kwartier, die vooral toegespitst is op het vertrek van Wilder en de drugsverslaving van Gahan. Een reflectie van een band die op de rand van een afgrond stond, weergeven met behulp van interviews met enkele betrokkenen.

Daarnaast is het volledige album op deze schijf te beluisteren in DTS 5.1 (24bit/96k) en Dolby Digital 5.1 Surround geluid (24bit). De drie live-versies (opgenomen in Londen 1997) van 'Barrel of a gun', 'It's no good' en 'Useless' zijn van ijzingwekkende schoonheid, de intensiteit en de bijna occulte sfeer druipen uit je speakers. Alsof het nog niet genoeg is word je ook nog getrakteerd op vijf bonustracks. Het hypnotiserende en angstaanjagende 'Painkiller' is een lust voor het oor. 'Slowblow' is net als de vorige track een instrumentaal bolwerkje van elektronica, drumcomputers en diepe bassen. Met 'Only when I lose myself' trekt de dichte mist wat weg, maar die komt weer opzetten met het beluisteren van het schemerige 'Surrender' en schizofrene 'Headstar'. Prachtige toevoegingen op een toch al zo'n waardevolle plaat.


Exciter
Vier jaar na het duistere Ultra kwam Depeche Mode, in het nieuwe millennium, met hun inmiddels tiende studioalbum, Exciter. Een plaat waarop de digitale revolutie ook op Depeche Mode oversloeg. Net als op Ultra was Martin Gore ook hier weer verantwoordelijk voor het schrijven van alle tracks, zij het met enige hulp van buitenaf. Mark Bell (onder andere bekend van werk met Björk en LFO) produceerde het geheel. Exciter was een redelijk succes en leverde met 'Dream On' en 'I Feel Loved' nog wat clubhits op. Deze reissue bevat ook weer een hybride schijf en een extra disc. Een half uur durende documentaire over onder andere Gore's writer's block en groeiende desinteresse, waardoor Gareth Jones en Paul Freegard werden aangetrokken voor de preproductie. Ook de invloed van Bell, de opnames van de video 'Dream On' en de live-optredens van de band worden kort aangestipt.

Op deze uitgave staan verder zes live-tracks (Parijs, 2001) waarvan het geluid iets minder helder klinkt dan op Ultra. De opnames van ondermeer 'Dead of the night', 'The Sweetest Condition' en 'Freelove' lijken wat stroperig en afstandelijker en bevatten her en der wat dissonante momenten. Tevens zijn er nog vier bonustracks aan het materiaal toegevoegd. De volledige versie van 'Easy Tiger', 'Dirt', 'Zensation' en een akoestische versie van 'When The Body Speaks' komen voorbij.

Weer twee noemenswaardige releases met veelal strak geluid, veel extra materiaal en een mooie vormgeving.

Label Mute Datum: 1 oktober 2007 Waardering: