review

CD: Gare Du Nord - Sex 'n' Jazz

Joost Melis (Pink_Floyd)
"One down, two more to go", aldus de heren van het Belgische/Nederlandse duo gare du nord. Ze doelen hiermee op de release van Volume 1 of a Love Trilogy: Sex 'n' Jazz. De vraag is of de Bolero en Barry White nu de deur uit kunnen bij sommige mensen en er plaats gemaakt moet worden voor het nieuwe album van Doc (Ferdi Lancee) en Inca (Barend Fransen)?


Sexual Healing
Eén van de grootste sekshits aller tijden prijkt in ieder geval al op dit album. Voor het eerst in de geschiedenis kreeg een Europese productie toestemming om de originele vocal track van 'Sexual Healing' van de legendarische Marvin Gaye te gebruiken. Marvin Gaye kreeg hiermee postuum nog een duet op zijn naam, en wel met Dorona Alberti in de track 'You're My Medicine'. Motown meets gare du nord, en dat levert een heerlijk zwoele mix op!

Zwoel
Het komt nogal eens voor dat loungemixen met het thema liefde of seks erg standaard en voorspelbaar zijn en er eigenlijk niks sexy aan is. Dat is op deze uitgave wel anders. Het is niet dat het geil er vanaf druipt, maar het zwoele element staat centraal op dit album. De eerste titel is een doeltreffende metafoor van de albumtitel: 'Marvin & Miles', duidelijker kan het niet worden. Niet alleen de titel van dit nummer slaat de spijker op zijn kop, maar ook muzikaal is het doeltreffend: een sexy jaren 50-sfeertje met piano, contrabas en de sensuele stem van Dorona Alberti.
Het tweede nummer is typische jazz groove à la St. Germain en qua tekst het meest seksueel getinte nummer. "I got something in my mouth, and it belongs to you" kreunt Dorona terloops, gevolgd door een "coming all over you" achtergrondkoortje.


Mix
Het album is een mooie mix van soul ('Ride On' met Paul Carrack), motown (You're My Medicine), loungy jazz ('More Medicin') en uiteraard pure jazz zelf. Tracks als Chet's Chat en 'I Want Love' zijn respectievelijk gebaseerd op Chet Baker en 'So What' van Miles Davis. Een gevarieerd album van hoge kwaliteit en voorzien van een intens zwoele sfeer dus.
Ook op de zondagochtend met een verse kop koffie voor je neus is dit een heerlijk album, maar als slaapkamermuziek komt het ook zeker tot zijn recht. Al blijf ik The Doors, Led Zeppelin en Morphine geschikter vinden voor de nachtelijke uren dan jazz...

Label PIAS Datum: 7 mei 2007 Waardering: