Film: Man On Fire

Noud de Greef (gr8w8)
De film valt feitelijk uiteen in twee delen, waarvan het eerste deel rustig door kabbelt. Denzel is voornamelijk zichzelf en ook Cristopher Walken weet niet echt een ander personage te creëren. Kort samengevat: De bodyguard is afgestompt en moet eigenlijk tegen zijn zin in een schattig klein meisje beschermen. Meisje en bodyguard moeten toch met elkaar blijven omgaan en schattig meisje ontdooit bodyguard. Wat lief, een schattig drama ontpopt zich. Als de karakters wat beter uitgewerkt waren en het geheel ook nog ergens toe leidde, was het al een woensdagavondfilm op zich geweest. In een actiethriller wil je toch geen innige omhelzing zien na het winnen van een zwemwedstrijd? Gelukkig wordt het meisje dan ook nog eens daadwerkelijk ontvoerd en de bodyguard ontpopt zich van surrogaat papa tot een gevleugelde wreker. De wending die plaatsvindt op het moment dat Pita ontvoerd wordt, is nog net niet zo sterk als in From Dusk Till Dawn.

Man On Fire: Pita´s ontvoering

Daardoor doet de film regelmatig denken aan een standaard wraakfilm, een type film waarvan de pasgeleden verschenen Walking Tall een draak van een voorbeeld was. Daar wringt de schoen. Denzel is niet geschikt als psychisch gebroken actieheld, op zoek naar wraak, net zo min als Walken past in het plaatje van gesettelde huisvader. Zolang Denzel bij het meisje is, speelt hij nou niet echt de sterren van de hemel, maar het klopt wel. Als hij daarna losbarst en koelbloedig de één na de ander uitschakelt, doet dat erg vreemd aan. Zijn drankprobleem is ineens vergeten en de gevolgen daarvan schijnen hem ook niet te deren. Gelukkig blijven minutenlange vuurgevechten de kijker bespaard.

Man On Fire: De eerste crimineel vindt zijn einde

Ondanks dat er geen lange geweldscènes voorkomen in de film, is de wel aanwezige actie overdreven. De verschillende manieren waarop Creasy zijn slachtoffers aan de praat krijgt en executeert, doen geforceerd aan. Wanneer Creasy Pita’s papa tot het uiterste drijft als een soort engel der gerechtigheid, is dat niet meer dan een mislukte poging tot cult. Kijk (nogmaals) naar The Boondock Saints als je daar liefhebber van bent, maar voor een film die zichzelf serieus wil nemen, komt dat allemaal erg gekunsteld over. Een ex-CIA agent die de meest brute en gewelddadige manieren gebruikt om zijn doel te bereiken, het klopt niet. Goed, het is efficiënt, maar het is meer iets voor de geflipte slechte professor. In die opzet moet echter het slachtoffer zien te ontsnappen, voorbeelden zat te vinden onder de noemer James Bond. Het had gepast als het een zuivere actiefilm was geweest, maar in een revenge movie die dan ook nog eens deels drama is?

Man On Fire: Journaliste en ex-Interpol agent

Het drama lijkt vooral te dienen om de daden van Creasy te rechtvaardigen. Alleen God kan oordelen over iemands daden en Creasy regelt dus slechts de ontmoeting, zoals hij het zelf zo mooi zegt. Een journaliste en een ex-Interpolagent die zich beiden bezig houden met de ontvoeringen in Mexico, steunen hem hierin. Ze zien hem ook als de enige oplossing voor het probleem en laten hem zijn gang gaan. Ze verstrekken zelfs extra informatie, puur uit frustratie omdat ze zelf niet bij machte zijn de Hermandad aan te pakken. O, die twee hebben ook nog eens een relatie zonder dat daar verder op wordt ingegaan. Het netwerk van kidnappers en de gang van zaken binnen de corrupte wereld wordt nipt aangeraakt, maar daar blijft het bij. Al met al lijkt de film erg te lijden onder drastisch knipwerk. Ah, de film is gebaseerd op een boek, een mogelijke verklaring, maar zeker geen excuus.