CD: Jessica Simpson - In This Skin
Ook Take My Breath Away, dat iets verder op het album staat, is een cover, geschreven door Gorgio Moroder. Deze songwriter van Berlin heeft het toch beter voor elkaar gekregen. De cover stikt van de overdaad, waardoor de ballad eerst verandert in een wat uptempo balladnummer om vervolgens weer terug te gaan naar het pompeuze refrein. Jessica kan wel zingen, maar ze haalt zichzelf onderuit met allerlei onstemmige stuntelende probeerseltjes. Het klinkt gewoon niet lekker. Net zoals bij Angels vraag ik me af of ze wel goed hebben geluisterd bij de laatste geluidscheck.
Het wordt tijd om op zoek te gaan naar nummers waaraan Jessica heeft meegeschreven. My Home is daarbij toch wel een verademing. Het nummertje klinkt toch wel poppy en ik heb het idee dat Jessica hier het idee krijgt dat normaal zingen toch een stuk mooier kan zijn dan alle vocale toeters en bellen. Kreunen kan ze beter aan Britney overlaten, aangezien die daar toch een stuk getalenteerder in blijkt te zijn. Dit nummer laat ook horen dat Jessica veel beter kan zingen dan Britney. Ook Forbidden Fruit zit qua tekst en geluid niet slecht in elkaar. Maar toch krijg je telkens het idee dat ze meer probeert een queen of imitating pop te zijn dan een queen of voice and talent. Beetje jammer.
Jessica heeft van In This Skin vooral een Ballad CD gemaakt. Dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg. Jessica is vooral op haar plek in Ballads of in wat poppy funky songs. Een voorbeeld van een goed gezongen Ballad is in dit geval You Don’t Have To Let Go. Ondanks het overdramatische geluid, zingt Jessica hier stukken beter dan bijvoorbeeld op Angels. Het gekwijl maakt hier plaats voor echt stemmenwerk. Een voorbeeld van een leuke poppy song is Loving You, gedirigeerd door een goede bass waar Jessica goed op inspringt met haar stem. Helaas zijn de nummers die na deze twee tracks komen weer missers van voluptueuze groottes. In dit geval is zoetsappigheid een goede graadmeter om te zien wanneer het glazuur van je tanden springt. In ieder geval hadden mijn tanden het niet overleefd als Jessica’s afsluitende liedjes snoepjes waren.