Boek: De lerarenkamer

Kim (kimpiedimpie)
Vanwege de hoge verkoopcijfers in Duitsland en de vele lovende kritieken verwachtte ik een goed boek, spannend, hilarisch en demonisch, zoals beschreven wordt op de omslag. Volgens Buchmarkt is het zelfs een grandioze satire die doet denken aan Orwell. Tot mijn lichte schrik ontving ik echter een klein paperbackje van 144 pagina's met nogal grote letters. Het op zich leuke verhaal is op een vreselijk irritante manier geschreven. Sommige zinnen beslaan een hele pagina voor ze eindigen en andere zijn juist te kort.
Het verhaal daarentegen heeft wel iets en de sfeer vind ik wel weer erg prettig, vooral het neurotische van elk persoon is lekker beeldend geschreven. Maar dat neemt niet weg dat het als geheel onwerkelijk overkomt (ik zal niet te veel verklappen maar als mij dit zou overkomen zou ik het toch allemaal anders afhandelen dan de hoofdpersoon) en soms zelfs voor mij onbegrijpelijk. Vooral het eind zie ik niet zitten, ik mis daar een logica ofzo in of mis de clou totaal.
Sorry, maar naar mijn mening is de enige vergelijking met Orwell de eerste letter van hun achternaam...