Game Review: Het Ruimteschip van Catan

Noud de Greef (gr8w8)
Gelukkig zitten er meer in het spel dan alleen deze kaarten. Zo kom je piraten tegen, die je naar keuze kunt afkopen of bevechten, je kunt speciale opdrachten gaan uitvoeren, zoals "red onze planeet met een eenheid voedsel!" waarna jij uiteraard op zoek gaat naar de verzender van de noodkreet. Uit eigenbelang.

Want je tegenstander zit natuurlijk ook niet stil, en bouwt net als jou door aan extra uitbreidingen op zijn schip. Hiervan kunnen een paar je gruwelijk in de weg zitten. Gelukkig, toch nog interactie met je tegenspeler! Zo kun je met een handelscentrum je tegenstander verplichten grondstoffen aan jou te verkopen. Of met een dienstencentrum zelfs piraten op hem afsturen! Piraten, leuk om weg te geven, maar erg frustrerend om te krijgen.

Zover het spelverloop, de vraag blijft hoe het nu daadwerkelijk speelt. Het is heel even doorbijten, maar dan loopt alles soepel. Het spel geeft een inleidende campagne, waarin een robotje alles uitlegt. Zo verandert de warboel van kaarten en bouwmogelijkheden al snel in een overzichtelijk geheel, zonder eentonig te worden. In feite heb je de handleiding zelden nodig. Grappig detail, doe je even niets, gaat het robotje echte old skool Pong spelen met zijn ogen.

Om de verslaving helemaal aan te wakkeren worden de stapels kaarten ook nog voortdurend geschud. De planeten liggen dus nooit in dezelfde volgorde, mocht je een specifieke kaart willen hebben, dan is het nog maar de vraag of je er wel komt, voordat je tegenspeler de kaart onder je neus vandaan grist.

Het spel heeft een paar campagnes, maar deze stellen niet meer voor dan het uitvoeren van wat extra opdrachten of het verzamelen van een bepaalde hoeveelheid grondstoffen. Per missie zijn er wat kleine veranderingen mogelijk, maar een echt ander spel wordt het er niet door. Het lijkt niets meer dan een surrogaat voor multiplayer. Je kunt daarvoor lekker knus samen achter één pc kruipen, zoals bij Worms, of via een netwerk of zelfs het internet spelen.