Sensation 2001
En dan is het zover. Alle voorbereidingen waren getroffen. Fok! een weekendje in de koelkast, bij mijn baas voor zaterdag en zondag vrijgenomen en partykleding (wit was een must) aangeschaft bij de kleinere en obscure kledingwinkeltjes. Na ons wel twintig keer verzekerd te hebben van het feit dat we de kaarten niet vergeten waren stapten we op de metro richting de plek waar een stadion voor een avond in een danstempel omgetoverd zou worden: de Amsterdam Arena.
Het stadion maakt elke keer weer een indruk op je als je er vlak naast staat, dankzij de immense grootte van het complex en de hoeveelheid mensen die rond het stadion en de ingangen als mieren op zoek naar hun nest krioelen. Normaal rood/wit getint of allemaal in oranje, maar deze keer allemaal in het wit. De oproep van ID&T (de organisatie achter Sensation) aan alle feestgangers om witte partykleding aan te trekken had blijkbaar veel navolging gevonden. Maar na vlug door de ingang en de fouillering geloodst te zijn viel dat beeld rond het stadion in het niet vergeleken met de aanblik van de mensenmassa in het stadion. Een beeld om kippenvel van te krijgen. Tussen de witte publiek was een fantastisch decor opgebouwd dat het decor van vorig jaar (met die mooie buddha) overtrof. Duidelijk had de organisatie qua geluid ook van vorig jaar geleerd aangezien het podium met de centrale boxen in elke richting op de middenstip was geplaatst. In elke hoek van het veld waren aan het plafond lange witte doeken opgehangen en aan de zijkanten hingen twee gigantische poppen. Uiteraard waren er langs de tweede ring en elk plekje aan het plafond waar het maar mogelijk was lichtinstallaties opgehangen.
"Sensation....Sensation...", riep een luide basstem op klokslag tien dwars door de Arena die ondertussen vergezeld werd van een zwaar helikoptergeluid. De intro was begonnen en de eerste DJ mocht opdraven. Waar vorig Jean de opening mocht verzorgen (en dat overigens fantastisch deed) mocht Roog dit jaar de kop afbijten. Soepele beats die het publiek de gelegenheid gaf om in te dansen werden ingezet, waarna vervolgens de muziek steeds sneller werd. Het publiek was duidelijk in een goede stemming, want om half elf was het veld al bezet door een dansende menigte. Het feit dat Roog zelfs een aantal foutjes maakte werd hem direct vergeven. Twee uur lang draaide Roog het publiek warm richting de lange nacht die zou beginnen en uiteindelijk tot half zeven zou duren.
