FOK! is één grote warme familie
In 2006 werd ik lid van FOK!. Ik begon als user op de Frontpage, het forum vond ik maar eng en meed ik eigenlijk zoveel mogelijk. Tot ik tot de crew toetrad en wel op het Forum moest meeposten. Destijds kon ik niet vermoeden dat FOK! simpelweg een warm bad is voor haar users die voor elkaar klaarstaan in moeilijke tijden. Zelf heb ik dat meerdere malen mogen ervaren, onder andere tijdens mijn scheiding en verhuizing(en). Steeds weer werd me een reikende hand geboden waardoor ik verder kon met mijn leven.
Hoe het mij de afgelopen jaren is vergaan heb ik reeds in eerdere columns vermeld. Het laatste jaar wandel ik heel veel. Gewoon omdat het kan en het gezond is. Het begon met het Westerborkpad. Na het afsluiten van dat pad voelde ik een leegte die ik niet kon omschrijven, maar toen ik een mail kreeg om mee te doen aan de Dam tot Dam wandeltocht thuiseditie en daar een sponsorwandeling van 43 kilometer maakte voor Pink Ribbon ervaarde ik tijdens het wandelen weer wat een fantastische familie FOK! eigenlijk is.
Rob, een user uit DTS, de SC in ONZ waar ik sinds een paar maanden post, stond me onderweg op te wachten met water en proviand. Andere users steunden me mentaal met lieve berichtjes en aanmoedigingen. Interpretatie bij wie ik kon blijven pitten in Amsterdam. Kort daarna kwam de volgende uitdaging: 60 km voor de Hartstichting. Wederom waren het veel users uit DTS op wie ik kon rekenen voor mentale steun en op de fysieke hulp van Rob onderweg, Stephan5 die de laatste tien km met me meefietste en DrainBamage die me met m’n jongste zoon in Haarlem stond op te wachten.
Eerlijk gezegd was ik na de Hartstocht wel een beetje klaar met lange afstandswandelingen dit jaar. De volgende uitdaging, een Kennedymars (80 kilometer binnen 20 uur), wilde ik volgend jaar eens gaan bekijken. Toen kwam het verhaal van Slaapmeisje en haar zoon Milo. Een FOK!ster van het eerste uur, die uitgezaaide borstkanker heeft en niet lang meer te leven heeft. Mijn hart brak en mijn keuze was snel gemaakt. Ik besloot om de tachtig km naar voren te halen om iets voor haar te kunnen doen. Ik kan wellicht niet veel, maar wandelen kan ik wel.
Omdat de actie voor het betalen van de erfbelasting al snel bereikt was, besloot ik een separate actie op te zetten om een grote wens van haar in vervulling te laten gaan. En ook hier weer lieten de FOK!kers hun ware aard zien: nog voor ik één stap van m’n tocht had kunnen zetten was het beoogde bedrag al binnen. Slaapmeisje en haar zoon gaan half november dineren en een nacht logeren in Hotel Okura in Amsterdam.
Tijdens mijn wandeling die ik maakte voor Slaapmeisje werd ik zo onwijs ondergedompeld in het warme bad dat FOK! is. Onderweg meerdere malen opgewacht door Rob, berichtjes op FB en WhatsApp van verschillende users waaronder m1st1g, devzero, Dotteke, debraad en kree. Qltel die gedurende dag m'n livebericht van updates voorzag. De reacties onder m'n livebericht. Harry64 die me op het nippertje enterde en me behoedde voor het moeten omlopen door een uit de vaart genomen pontje, een user die graag anoniem wil blijven maar wel 40 km heen en weer is gereden om me een blikje cola en snickers te brengen. Jippie en PlymouthFury die me over de finish geholpen hebben door hun aanwezigheid de laatste 2,5 kilometer en me naar DrainBamage hebben gebracht.
Ze zeggen wel eens: familie heb je niet voor het uitkiezen, vrienden wel. Wel, mijn FOK!familie heb ik ook niet uitgekozen, ik kreeg ze er automatisch bij toen ik lid werd van FOK!, maar wat ben ik dankbaar voor deze hechte en warme familie