Anders nog iets?

"Anders nog iets?" De slager vroeg het met een vriendelijkheid en enthousiasme alsof ik de eerste was waar hij het die dag aan vroeg. Hij deed me denken aan die ober in dat restaurant die om de haverklap kwam vragen of alles naar wens was, of het smaakte en of dat we nog iets nodig hadden. Die man was of zeer onzeker, of hij kende de kwaliteiten van de kok en gezien zijn constante vragen hadden die kwaliteiten niets te maken met goed kunnen koken. Ik zette in op het laatste en vroeg hem of de kok aandelen in de nierstichting had vanwege de hoeveelheid zout in het eten. Toen hij nogmaals kwam controleren of het echt wel smaakte, vertelde ik hem dat alles prima naar wens was, dat we het niet beter konden treffen, dat de ambiance voortreffelijk was en dat desondanks de kans groot was dat ik alle vier de gangen voor het tien-uur journaal er weer uitgekotst zou hebben. Niet omdat het niet smaakte maar omdat ik dat nou eenmaal doe.

Ach, ieder mens heeft zo zijn eigenaardigheden en ieder mens is uniek, maar wat is een mens? Eigenlijk niet veel meer dan een verzameling netjes gerangschikte cellen, waarvan de buitenkant dood is. Dat is toch raar? Moet je je voorstellen dat de man of vrouw waar je van houdt aan de buitenkant dood is. Als je dat lichaam streelt, wat vaak wel zo prettig is, ga je met jouw dode huidcellen over die ander zijn dode huidcellen heen. Een bizar ritueel. Niet alleen de cellen aan de buitenkant zijn dood, al je cellen gaan dood. Terwijl je leeft. Terwijl je blijft leven. Sommige in een recordtempo, al dan niet geholpen door het gebruik van de nodige genotsmiddelen, andere in een wat trager tempo, maar niettemin zijn al je lichaamscellen in een periode van negen jaar volledig vervangen. Voor vrouwen moet dit als muziek in de oren klinken, want ze blijven eeuwig jong. Maar het rare is dus dat mevrouw Days-Of-Wild vandaag de dag eigenlijk fysiek een compleet ander persoon is dan degene waar ik het ja-woord aan heb gegeven.

Ieder mens is uniek, ik had het er al over, een feit dat je waarschijnlijk altijd voor kennisgeving hebt aangenomen zonder daar echt bij stil te staan, maar neem eens de tijd en bedenk hoe uniek je bent. Welke ongelofelijke serie van unieke gebeurtenissen er plaats heeft moeten vinden om jou op deze wereld te zetten. Het moment van de conceptie alleen al. Je moeder moest haar eisprong hebben op dat exacte moment en als je vader één of meer seconden eerder of later was klaargekomen, was de kans oneindig groot dat jij er niet zou zijn, maar dat een andere spermacel als eerste het begeerde eitje kwam tikken, waardoor er een totaal ander kind zou zijn geboren. Jij kon alleen ontstaan doordat je ouders op dat moment seks met elkaar hadden. Aangenomen dat je geen reageerbuisbaby bent, hoewel daar enigszins dezelfde criteria voor gelden.

En dan heb ik het alleen nog maar over het moment van conceptie. De toevalligheid van jouw bestaan hangt ook af van het feit dat jouw ouders voor elkaar hebben gekozen, op wat voor manier dan ook. Jij was er niet geweest als je vader geen blauwtje had gelopen bij dat ene meisje of als het beoogde vriendje van je moeder niet met dat andere meisje ging omdat die wél meer wilde doen. En voor een andere lezer geldt natuurlijk dat jij er bent omdat je moeder vroeger zo'n enorme snol was, want dat is net zo'n toeval. Die toevalligheid geldt niet alleen voor jouw ouders, maar voor al je voorouders. Niet alleen je menselijke voorouders, maar ook voor de primaten en de eerste eencellige organismen tot het begin van het leven op aarde aan toe. Sterker nog, vanaf de oerknal is het een aaneenschakeling van toevalligheden geweest die ervoor gezorgd heeft dat jij er bent. Als de zon heter of kouder was geweest of als de aarde dichterbij of verder van de zon af had gestaan was er waarschijnlijk helemaal geen leven ontstaan op aarde. Snap je nu hoe uniek je bent?

Uiteraard gaat deze vlieger niet op voor hen die in de schepping geloven. Die mensen zijn met een bepaald doel welbewust op aarde gezet en is er van toeval in het geheel geen sprake. Het enige probleem dat zij hebben is dat er geen instructies zijn bijgeleverd met wat dat uiteindelijke doel dan is, dus wat dat betreft zijn ze net zo goed, om Wim Sonneveld maar eens te citeren: "een stakker die in het duister tast". Ze zijn bovendien veel minder uniek, want iedereen die in de schepping gelooft, bereikt uiteindelijk datzelfde doel. Ik hoop tenminste voor ze dat de schepper geen onderscheid tussen de mensen maakt. Ze hebben het al zo zwaar met dat debat over de vraag of ritueel slachten al dan niet verboden moet worden.

En dan weten ze nog niet eens of het wel mag van de Grote Graver, want één van de tien geboden stelt heel duidelijk "Gij zult niet doden". De mens, in al zijn ijdelheid, heeft ongetwijfeld aangenomen dat dit voor andere mensen bedoeld is. Maar de bijbel, voorwaar toch een geschrift van opperste duidelijkheid, heeft het over doden in het algemeen, dus ook geen dieren. Wie weet wordt hier ook wel mee bedoeld dat Den Gelovigen Mensch als vegetariër door het leven moet gaan, wie zal het zeggen. Als dat zo is dan kan de grote afrekening nog wel eens lelijk aflopen voor de meesten. Dat bedoel ik nou als ik zeg dat er geen duidelijke instructies bijgeleverd zijn. Je weet niet eens of het eten van vlees wel of niet toegestaan is.

Ik keek naar de vriendelijk wachtende slager. "Anders nog iets? Nee dank u, het is zo wel weer even genoeg geweest."