Mohamed en zijn vader zijn boos
Mohamed is boos. Heel boos. Boos omdat er Franse militairen in Afghanistan vechten. Waarom doen ze dat? Mohamed vindt dat dat niet kan. Boos omdat er Palestijnse kinderen gedood zijn door Israëlische militairen. Waarom doen ze dat? Mohamed vindt dat dat niet kan. Mohamed vindt dat hij iets moet doen. Boosheid kun je op verschillende manieren uiten.
De vader van Mohamed is ook boos. De hele familie van Mohamed is boos. Heel boos. Zo boos dat ze een aanklacht hebben ingediend. En terecht, want Mohamed is vermoord. Doodgeschoten. Opzettelijk doodgeschoten door de politie. De Franse politie. Vuile moordenaars dat het zijn. Zomaar zo'n jongen doodschieten. En waarom?
Omdat Mohamed niet uit zijn flat wilde komen. Maar hij moest, van de politie. Die vroegen het niet vriendelijk. Nee, ze belegerden zijn huis. Ze eisten dat hij zijn flat verliet en zich overgaf. Dat wilde Mohamed niet, want dan moest hij de gevangenis in. De politie zei dat hij stout was geweest. En de politie wilde niet weggaan. Dus bleven ze staan. Tot ze geen zin meer had om te wachten. Toen vielen ze aan. Maar ze hadden toch nog wel wat langer kunnen wachten? Ze stonden er pas tweeëndertig uur.
En wat is nou tweeëndertig uur op een mensenleven? Een mensenleven daar moet je zuinig op zijn, want dat kan maar zo voorbij zijn. Voor militairen bijvoorbeeld. In een oorlogssituatie. Of soms als ze bij hun kazerne staan en worden aangevallen. Zomaar. In vredestijd nog wel. Of voor kinderen. Die vermoord worden als ze staan te wachten bij hun school. Zomaar. Doodgeschoten. Opzettelijk doodgeschoten door Mohamed. Vuile moordenaar dat ie is. Zomaar zeven mensen doodschieten. En waarom?
Omdat Mohamed boos was. Boos op heel andere mensen en instanties. Maar daar kon hij niets tegen doen. Dus schoot hij mensen en kinderen dood. Omdat ze in het leger zaten. Of toevallig hetzelfde geloof hadden als de mensen waar hij een hekel aan had. Zomaar, om een daad te stellen. Om iets terug te doen. En nu is hij dood. Vermoord. Door de politie. Onmenselijk om hem tweeëndertig uur lang te terroriseren en hem dan zomaar af te maken.
Terwijl de politie ook wat anders had kunnen doen. Slaapgas gebruiken bijvoorbeeld. Dat zegt de vader van Mohamed. Het was tenslotte de schuld van de politie dat het mis ging. Ze hielden Mohamed al een tijdje in de gaten. Want hij was gevaarlijk. Dat wisten ze. Dom van hen dan om hem zomaar te laten lopen. Eigenlijk zijn ze dubbel schuldig. Schuldig aan zijn actie en schuldig aan zijn dood.
Maar misschien hebben ze hem niet vermoord. Misschien hebben ze vooruitlopend op de nieuwe wet met betrekking tot ritueel slachten heel discreet veertig seconden gewacht voordat ze in actie kwamen om hem te helpen. De kans is natuurlijk aanwezig dat Mohamed binnen die veertig seconden volledig humaan is leeggebloed en de geest heeft gegeven. Dat is wel zo halal, kosjer, of hoe ritueel onnodig lijden dan ook op religieuze wijze genoemd wordt, toch?
