Bonusbruidjes
We leven in een wondere wereld, bedacht ik me deze week voor de zoveelste keer. Het lijkt er verdorie steeds vaker op dat we de weg nu echt definitief kwijt zijn met z’n allen. Mensen die zich gewoon een beetje leuk en plichtsgetrouw aan de route houden, zijn van een uitstervend soort. Die vind je over weet-ik-hoeveel-jaar terug in de geschiedenisboeken. Als Homo Normalus ofzo. Of Homo Linearectas. Homo Socialus misschien zelfs wel. Iets van die strekking. Onze klein- en achterkleinkinderen gaan het allemaal leren straks, op school. In een tijd dat de Homo Mallootus er een steeds belachelijker puinhoop van maakt op aarde. Maar dat zal niemand dan meer raar vinden. Dus misschien moet ik me helemaal niet zo opwinden over al die veranderingen.
Zover ben ik echter nog niet. Verbijstering overvalt mij op bijna dagelijkse basis. Aanleiding voldoende. Op radio en televisie, bijvoorbeeld. Daar is zelfs the sky nauwelijks meer the limit. Het wordt steeds doller, grootser, gekker. Ook de bijbehorende prijzen en beloningen blijven niet achter. Waar men ten tijde van Eén van de Acht en de Wiekentkwis nog als een kind zo blij was met een naaimachine, broodrooster of een heuse kleurentelevisie, daar komt men tegenwoordig voor een auto al bijna niet eens meer van de bank af. Door deel te nemen aan stompzinnige tv-quizjes kun je miljonair worden. Miljonair! Ach ja, waarom ook niet? Waarom zou je dat geld aan nuttiger zaken besteden? Nergens voor nodig. Gewoon hartstikke leuk, zo’n spelletje. Laat het presenteren door een zeer middelmatige zanger met te dikke wenkbrauwen of een gezellige homo en je hebt een topavond. Je moet toch wat op zaterdag?
In Nieuw-Zeeland hebben ze onlangs wat nieuws bedacht. Al dat geld gaat ook vervelen tenslotte. Een commercieel radiostation aldaar looft een bijzonder originele prijs uit aan haar luisteraars. De winnaar van één of andere wedstrijd mag naar de Oekraïne om een bruid uit te zoeken. Hij hoeft natuurlijk niet op eigen houtje een aardig exemplaar uit een vaag bergdorp weg te plukken; dan weet je maar nooit waar je mee thuiskomt. Neen, hij mag kiezen uit de catalogus van een bemiddelingsbureau. Vol met foto’s van gewillige bruidjes. En we hoeven ons helemaal niet druk te maken over de vraag of dit nog wel ethisch is allemaal, zo verzekert de radiozender ons. Aan het eind van de rit mag de dame in kwestie gerust nee zeggen. En hij natuurlijk ook. Maar hij moet haar ticket naar Nieuw-Zeeland zelf betalen, dus hij zou wel gek zijn. Zo’n investering doe je niet voor niets. Trouwens, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Dat weet een kind.
Ondanks mezelf sloeg mijn fantasie onmiddellijk op hol. Het zou voor supermarkten, om maar iets te noemen, geweldige kansen bieden in de strijd om klanten. Weer eens iets anders dan sparen voor zo’n duffe pannenset of die eeuwige Eftelingkaartjes. Ik zie al voor me hoe een bezoekje aan Albert Heijn gaat verlopen in de toekomst. ‘Goedemiddag meneer, heeft u een Bonuskaart? Prima, dan mag u een bruid kiezen uit onze catalogus. Omdat u inmiddels voor 250 euro boodschappen heeft gedaan, mag u kiezen uit categorie D. Nee meneer, dat staat niet gelijk aan de cupmaat van de bruiden. Categorie D betreft de bruidjes uit Polen. Voor China moet u nog even doorsparen. Mocht uw vrouw voorkeur hebben voor een bruidegom, dan kan dat natuurlijk ook. Ik moet u in dat geval wel waarschuwen dat categorie D louter mannen aanbiedt onder de één meter zeventig. U wilt liever een hond, zegt u? Helaas, honden zijn momenteel alleen te verkrijgen via de zegeltjesactie van C1000. Wij kunnen u daar niet aan helpen. Heeft u al een keuze kunnen maken, meneer?’
Het bericht riep naast verbijstering, ook de nodige verontwaardiging bij mij op. Het lijkt er sterk op dat vrouwen zijn uitgesloten van deelname aan de wedstrijd. Het gros van de vrouwen is tenslotte niet echt geïnteresseerd in het winnen van een bruid. En dat riekt naar discriminatie. Vrouwen hebben net zo goed recht op een postorderbruidegom uit de Oekraïne. Ik wilde onmiddellijk op hoge poten een e-mail sturen aan de baas van het radiostation, toen ik me bedacht dat ik ook kon overdrijven in mijn hang naar gelijkwaardigheid. Als ik eerlijk ben wil ik helemaal geen soortement van Rus uit een boekje. Doe mij dan toch maar liever een ouderwetse zak met geld. Daar kun je ook heel leuke dingen mee doen. Soms is het beter om even niet gelijk te willen zijn aan mannen.
