De hokjesgeest

Ik denk graag in hokjes. Hokjes maken het leven een stuk makkelijker en overzichtelijker. Als iemand in het hokje ‘stom’ zit dan weet ik dat ik geen energie aan die persoon hoef te verspillen en als er iemand in het hokje ‘tof iemand maar heeft nog niet door dat ik dat ook ben’ zit dan weet ik dat ik er juist wel tijd in moet steken. De bekende hokjes waren er in de oertijd ook al: je was jager óf verzamelaar.

Jarenlang was ik een fanatiek verzamelaar, alles wat je kon verzamelen verzamelde ik. Wat is de lol van Super Mario Bros als je niet alle muntjes pakt, of zoveel mogelijk blokjes kapot kopt? En de items die je verzamelt in Super Mario Bros 3 gebruik je natuurlijk ook niet want dat is zonde, net als items die je in RPG’s vindt dan moet je daar zuinig op zijn. Ook al heb je het item nog zo hard nodig, als je het eenmaal gebruikt dan is het op en dat is zonde want je weet nooit wanneer je het beter had kunnen gebruiken. Mijn huisje in Animal Crossing staat propvol allerlei zinloze items. Ik had een speciale verdieping voor Umbloids of hoe die rare bewegende poppenbeelden op muziek ook heetten. Zodra je de verdieping op liep werd je gek van alle bewegingen en deuntjes. Het verkopen of ruilen van een Umbloid was not done, als je die namelijk verkocht dan was je hem voor altijd kwijt en moest je maar hopen ooit weer dezelfde op te graven, dit in tegenstelling tot gewone meubels die je na kon bestellen bij Nook. Dus dan maar de bank de deur uit, op die plek pasten tenslotte weer drie Umbloids. Jiggy’s, muntjes, Pokémon, kokosnoten, paddestoelen, hintcoins, potions… Verzin het maar en ik heb het ooit wel een keer verzameld.

Een game zonder verzamelen had geen doel voor mij en dus bleef ik altijd ver weg van alle niet platform-achtige spelletjes. Gewoon een beetje in het rond schieten, wat was daar nou leuk aan, daar kun je niks mee verzamelen. Maar tegenwoordig is alles anders, want tegenwoordig is er Rainbow Six Vegas 2, en Rainbow Six Vegas 2 is ontelbaar keer leuker dan Rainbow Six Vegas 1, Halo 3 en GTA IV. Dit niet vanwege het uitstekende leveldesign, de grafische pracht of de bijna menselijke AI, ook deze game is niet foutloos, maar vanwege de A.C.E.S. A.C.E.S. zijn een goed voorbeeld van hoe je heel simpel de aantrekkelijkheid van een game enorm kunt vergroten. Ik wil iets verzamelen tijdens het spelen, en graag makkelijk ook. Door de A.C.E.S. word je gelijk beloond met een soort spaarpunten. Voor elke terrorist die ik op een mooie manier neerschiet (bijvoorbeeld in zijn rug, met explosieven of door een headshot) krijg ik punten. Niet veel punten, maar elke keer als er +1 headshot in beeld staat ben ik toch weer blij. Die simpele +1 heeft invloed op mijn speelgedrag. Schoot ik vroeger gewoon op alles wat los en vast zat, nu wacht ik iets langer in de hoop een mooie headshot of juist een kill van erg dichtbij (+2) te kunnen maken. Ook al kun je er niet zoveel mee, toch spaar ik de A.C.E.S.-punten. Gewoon omdat het kan! En zo komt er langzaam een einde aan de hokjesgeest. Tegenwoordig ben je jager én verzamelaar!