De eerste stap naar integratie
 De gamesindustrie is de afgelopen jaren best wel veranderd. Toen ik begon met schrijven werd ik nogal eens vreemd aangekeken als ik het over spelletjes had. En als ik in plaats van spelletjes de benaming games gebruikte volgden mijn zussen me al helemaal niet meer. De afgelopen jaren is dit echter veranderd, vooral dankzij Nintendo. Zij kwamen met een roze GBA SP, waardoor meisjes opeens ook met een handheld gespot werden, maar nog belangrijker was de komst van de roze Nintendo DS. Niet alleen de kleur was van belang, maar vooral de games die er voor de DS beschikbaar zijn. Nintendogs is zo’n vrouwengame pur sang, maar ook Brain Training deed een flinke duit in het zakje. Eén van mn zussen ging toen in ieder geval overstag en blij met haar DS. Het echte omslagpunt kwam echter pas enige tijd later toen de Wii overal te koop was. Een andere zus haalde dat apparaat omdat ze de reclame wel leuk vond, en niet veel later zat de hele familie aan de Wii, inclusief m'n ouders. Het werd zelfs zo erg dat er op een verjaardag een Wii toernooi werd georganiseerd met drie Wii's. Gamen is niet meer puur voor puberende jongens die niets beters met hun tijd hebben te doen, gamen wordt momenteel door iedereen gedaan. Niemand kijkt er meer van op als je zegt dat je een Wii thuis hebt staan, iedereen vindt het juist tof als je er een hebt en zou er het liefst zelf ook een hebben. Hoewel dit vooral geldt voor de Wii, gaat het in mindere mate ook op voor de 360 en PlayStation 3. Iedereen lijkt opeens op de hoogte te zijn van het bestaan van de next-gen consoles, en hoewel die kennis soms ook direct daar stopt is het al een flinke verbetering. Met deze acceptatie van gamen in het algemeen zijn ook vrouwelijke gamers opeens een stuk normaler. Bij FOK!games hebben we altijd al meerdere vrouwen in de crew gehad, variërend van twee aan het begin tot vijf op het drukste moment. Drie jaar geleden, bij de start van deze column-reeks, werd al gemeld dat vrouwen steeds vaker gamen. Opvallend is het toch wel te noemen dat afgelopen september een soortgelijk bericht in de tracker stond, en er in de tussentijd een hele rits van zulke onderzoeken zijn gehouden met allemaal dezelfde conclusie. Vrouwen winnen snel terrein op het gebied van games. Misschien spelen ze niet allemaal de wat minder voor de handliggende games als bijvoorbeeld Resident Evil en God of War, maar World of warcraft en Super Paper Mario hebben al een hele schare vrouwelijke fans. De groep vrouwelijke gamers is in ieder geval groot genoeg om ze niet meer een opvallend fenomeen te maken, maar een gewoon deel van de totale gamergroep. Een column speciaal over gamende vrouwen en hun kijk op games is dan ook eigenlijk overbodig en bevordert deze integratie en acceptatie niet en dus is dit na drie jaar een mooi moment om een eind te maken aan deze column-reeks. Ik wil bij deze dan ook Lizardtattoo, Inkie1010 en Laniboekje bedanken voor hun bijdrage aan deze serie en hoewel deze reeks ten einde is, zijn onze schrijfkunsten dat zeker niet. |
