I wanna rock n roll all nite

Dertien maanden geleden werd een uniek project van Harmonix aangekondigd. Dertien maanden geleden werd ik enthousiast voor een uniek project van Harmonix en het lijkt er op dat ik nog eens dertien maanden dat enthousiasme moet vast houden.

Rock Band, want dat is de game waar het hier om gaat, is een dijk van een game als ik de reviews en importeurs moet geloven. Een game die de vele uren plezier die ik aan de eerste twee Guitar Hero-games had beleefd teniet zal gaan doen. In mijn gedachten drum ik al een eind weg op nummers als \\\"Blackened\\\", \\\"The Hand That Feeds\\\" en \\\"Paranoid\\\", maar keer op keer wordt mijn geduld op de proef gesteld.

Laten we teruggaan naar het begin; Harmonix kondigde op 1 april 2007 een nieuw project aan en beloofde de ervaring van Guitar Hero te vertienvoudigen. Als liefhebber van de Guitar Hero-games hadden ze mijn aandacht al direct te pakken. Toen bleek dat het om een bandgame ging, werd mijn aandacht niet minder. Zelfs niet toen gemeld werd dat we rekening moesten houden met een hogere prijs dan die voor Guitar Hero kon mijn enthousiasme niet getemperd worden; deze game zou in huize SD terecht komen, deze game was voor mij gemaakt.

Maanden gingen voorbij en langzaamaan kwam er meer licht op de tracklist; Nine Inch Nails, Metallica, The Who, Nirvana, Foo Fighters, Garbage en Deep Purple zijn slechts een kleine greep uit de selectie artiesten die mijn rockhartje sneller deed kloppen. Met de nieuwsberichten omtrent de tracks kwamen ook de eerste donkere wolken boven de game; de instrumenten zouden moeilijker te produceren zijn dan gedacht waardoor de game pas begin 2008 in Europa zou verschijnen en bovendien werd al gespeculeerd over prijzen die varieerden van 199 tot 289 Amerikaanse dollar. Een maand of twee, drie later dan in de VS kon ik nog wel mee leven, maar van de prijs van 289 dollar, met in het achterhoofd de 1-op-1-conversie die men hanteert in de gamesindustrie, moest ik wel even slikken.

De Amerikaanse release kwam steeds dichterbij en daarmee ook de definitieve prijs; de complete set met gitaar, microfoon, drumkit en game zou vanaf 21 november 2007 beschikbaar zijn voor een prijs van 169 Amerikaanse dollar (exclusief BTW). Ik haalde enigszins opgelucht adem, aangezien 169 euro geen ramp zou zijn en de game nu in de VS uit was dus de Europese release kon niet lang op zich laten wachten. De lieve heren en dames van Harmonix hadden immers bevestigd dat Europa \\\"early 2008\\\" op de kalender stond. Toch?

Eind februari kende mijn enthousiasme een enorme dip. Ik gaf niet eens meer om een Europese release van Rock Band, de game had voor mij de status van Duke Nukem Forever gekregen; als hij ooit nog eens uitkomt, zie ik wel of ik hem nog wil. Alsof de duivel ermee speelde kwam een week later de aankondiging dat er een DLC-trackpack van Nine Inch Nails aan zat te komen voor Rock Band met daarin March Of The Pigs, The Perfect Drug en The Collector. Die laatste kon me niet zoveel schelen, maar vooral de eerste twee zorgden er voor dat ik niet anders kon dan weer enthousiast te worden.
Deze plotselinge opleving was echter van korte duur en het kleine beetje enthousiasme wat nog in mij leefde werd verder de grond in geboord door de bekendmaking van de Europese release van Rock Band. De eerste gedachte die door mijn hoofd schoot was \\\" Hoera, we gaan het binnenkort beleven!\\\", deze gedachte werd al snel gevolgd door bittere teleurstelling; Rock Band werd alleen in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Duitsland uitgebracht en dan ook nog eens op het enige systeem dat ik niet in huis heb. Pas daarna viel mijn oog op het prijskaartje wat er aan de game zou komen te hangen; voor exact hetzelfde pakket als in de VS zouden we hier in Europa 240 euro moeten betalen. Dat betekende dus een prijsstijging van zo\\\'n 110% ten opzichte van de Amerikaanse markt, in tegenstelling tot de gemiddelde 55% stijging die games normaal ondergaan.
De excuses die hiervoor werden aangevoerd vanuit Electronic Arts en Harmonix waren eenvoudig door te prikken en droegen uiteindelijk alleen maar bij aan het verder temperen van mijn toch al gekoelde passie voor de game.

Nu, dertien maanden na aankondiging, hoeft Rock Band voor mij niet meer zo. De lange tijd dat ik er op heb moeten wachten, het uitblijven van een definitieve datum voor de Nederlandse markt, de belachelijke prijs en de even belachelijke excuses die men heeft geprobeerd te voeren aan het publiek hebben er allen aan bijgedragen dat Rock Band zijn magie een beetje verloren is. Eind augustus ga ik naar de VS op vakantie, misschien dat de vurige passie, de magie en het enthousiasme weer herleven als ik daar bij een plaatselijke elektronicaboer naar binnen stap. En misschien, heel misschien dat ik dan op Schiphol met Rock Band onder m\\\'n arm uit het vliegtuig stap...