Escortservice
“Help! Ik ben een hulpeloze NPC en ik ben gestrand tussen deze enge mensen/monsters! Je moet me helpen hier weg te komen!”
Iedereen die bovenstaande situatie herkent weet ook welke frustratie de daaropvolgende escort-missie met zich meebrengt. Bescherm de onschuldige jodokus terwijl jij je door hordes vijandelijke soldaten, gemuteerde monsters of dodelijke knuffelkonijntjes heen werkt. Terwijl je bezig bent om al dat tuig dat jou naar het leven staat af te knallen, moet je ook nog eens de healthbar van je beschermeling in de gaten houden, want als hij kassiewijlen gaat, is het “Mission Failed. Try Again?”-scherm niet ver weg.
Hoewel het concept hierachter niet eens zo gek is, is de uitwerking vaak matig tot slecht te noemen. Ten eerste wordt er nooit een uitleg gegeven hoe de schijterd in kwestie diep in vijandelijk gebied heeft weten te komen zonder opgemerkt te worden. Ten tweede is de AI van de vijand in veel games al niet bepaald van een niveautje Einstein, de AI van de dappere dodo die hulpeloos achter je aan huppelt is nog veel minder. Ten derde komen dit soort escort-missies ook negen van de tien keer voor op het moment dat je het niet verwacht en het totaal niet binnen het plaatje van de game past.
Het ergste van dit alles is wel dat de missie verplichte kost is. Je kan niet verder zonder de knurft, die totaal niets toevoegt aan hetgeen er buiten hem om speelt, te redden. De frustratie loopt enorm hoog op als je na 2 uur vruchteloos proberen de missie bijna uitgespeeld hebt, je hebt hem bijna op de plek van bestemming. Maar dan blijft hij door brak programmeerwerk achter een steen hangen, waardoor hij voer voor de monsters of een dankbaar doelwit voor de vijandelijke soldaten wordt. Hij besluit niet weg te lopen terwijl de klauwen of kogels diep in z’n vlees graven. Terwijl jij dit met lede ogen aanziet, wacht je op het scherm. “Mission Failed. Try Again?” Er is niets erger dan een missie falen doordat de AI besluit maar even niet om een stukje steen heen te lopen.
Je speelt de held van het verhaal. Je bent 2 meter 10 lang en breed en je loopt rond met een machinegeweer rond waar Dick Cheney binnen 2 uur de gehele populatie van de VS mee zou kunnen halveren, mocht hij een jagers-ongelukje hebben. Aliens hebben de Aarde bezet en elke seconde telt. Waarom zou ik mijn eigen strakgetrainde kont moeten riskeren om het leven van een bangerik te redden? Eentje die bovendien totaal geen loyaliteitsgevoel heeft, anders zou hij ook wel in het leger zitten en nu samen met mij het buitenaardse geteisem terugsturen naar een willekeurige steen op Mars. Hij verdient het om z’n broek vol te poepen in zeven kleuren van de regenboog, terwijl ik de wereld een veiligere plek voor hem maak.
Waarom stoppen game-designers een dergelijke missie in een verder prima game? Dit soort missies zouden best te pruimen zijn als de AI van de NPC in kwestie enigzins realistisch zou zijn. Team ICO heeft er zelfs een hele game van gemaakt, die toch niet bepaald als de slechtste game ooit beschouwd wordt. De werkelijkheid is echter dat de games met een AI dit dit soort missies dragelijk zouden maken veelal geen escort-missies inbouwen, terwijl de games met een AI die het best vergeleken kan worden een knetterstonede dronken baviaan met Down-syndroom dit soort missies wel inbakken.
Daarom, game-designers, stop met escort-missies. Ik wil niet én op m’n eigen healthbar én op die van m’n beschermeling letten, in ieder geval niet zolang die NPC niet op een fatsoenlijke wijze voor zichzelf kan denken.
