Column: Doelgroepgeneratie
Wij zijn de consumptiemaatschappij in optima forma. Wij krijgen alles in hapklare brokken toegediend. Je kunt die mobiele telefoon gewoon meenemen, en ga maar bellen met je vrienden. Lekker genieten. Die oorlog in Irak is nodig, want anders gooit Saddam een bom met viezigheid op ons hoofd. Ja maar hij heeft helemaal geen bom met viezigheid. Bewijs maar eens dat hij die niet heeft!
De wereld is gek aan het worden. En wij? Wij vinden het allemaal wel best, als ons gazonnetje maar heel blijft, de auto op tijd gewassen kan worden en we goedkoop kunnen lenen met hypothecaire zekerheid. De laatste eeuw heeft elke generatie wel een bepaalde functie gehad. Het leven van inmiddels hoogbejaarden heeft voor een belangrijk deel in het teken gestaan van de tweede wereldoorlog. De babyboomers die het gezag in de jaren zestig tartten, gaan langzamerhand met pensioen. En wij? Wij zijn niks. Ooit werd die term voor het eerst gebruikt voor een generatie die van alle kanten bevrijd is, maar er vervolgens niets mee doet. Dat is althans het verwijt. En inderdaad, je hoeft het FOK! forum er maar op na te slaan en de leeghoofdigheid slaat je, een enkele uitzondering daargelaten, van alle kanten om de oren.
Wij maken met onze mobiele telefoon een foto van David Beckham, omdat hij van dat grappige haar heeft en omdat de commercial ons dat zo heeft voorgedaan. Wij kijken naar Patty's Posse, waar wij ons lege hoofd trachten te vermaken met nog meer leeghoofdigheid. Wij hebben geen andere functie dan kopen en gebruiken, want daarmee draait de geldmolen. Wij zijn de doelgroepgeneratie. Wij kijken naar televisieprogramma's waarin bedrijven adverteren omdat wij kijken. Wij kopen dingen omdat adverteerders ons vertellen dat wij dat moeten doen. Wij worden verleid, verdoofd, geprikkeld en gestuurd. Wij hebben niks te vertellen, behalve ons profiel dat gematched kan worden met aanbieders van producten en diensten. Wij hebben niks te willen, want ook dat wordt voor ons bepaald. En zelfs als we iets te vertellen zouden hebben, dan nog hebben we niks te vertellen. Wij kunnen namelijk helemaal niet denken. Ook dat wordt voor ons gedaan.
De commercie heeft zich zodanig ontwikkeld en beschikt over zo veel geld, dat bedrijven ons vanaf impulsniveau kunnen sturen. Als je iets wilt, kun je meteen bellen, bestellen en besteden. Het is warm, ik heb zin in een ijsje. Welke smaak wilt u? Aardbeien, vanille of chocola? Of een combinatie? U kunt ook zelf een smaak samenstellen. Heb ik eigenlijk wel geld voor een ijsje? U kunt nu voordelig geld lenen om uw ijsje te kopen! Of weet u wat? Neem dat ijsje gewoon mee en betaal later, over drie maanden ofzo. Zonder rente te betalen. Dit ijsje past in uw lifestyle, u weet wat u wilt. U bent jong en dynamisch en u wilt genieten. 24 uur per dag, 7 dagen per week. Daar hebt u immers recht op!
Dat klinkt allemaal best OK, eigenlijk. Er zit in ieder geval niks bij waarvan ik zeg: hè, dat is vervelend, of dat baart me zorgen. Nee, het geeft wel een lekker gevoel. Ik geloof erin. Ik geloof in mijn eigen profiel. Ik ben jong en dynamisch, ik weet wat ik wil. Ik ben goed opgeleid en zal straks een goede baan hebben die mij de mogelijkheid biedt om allerlei dingen te kopen. Zoals verzekeringen en technische innovaties. Nutteloos? Niet met je eens, want het geeft mijn personality een stukje added value. Ik kan mij onderscheiden met de dingen die ik koop.
Maar waarom ben ik dan eigenlijk nog steeds zo ongelukkig? Het is de schuld van de overheid! Zij moeten zorgen dat ik een baan heb en dat ik mij gelukkig voel. Dan zorgt mijn werkgever voor de poen die ik kan spenden en verdienen anderen ook een boterham en dan komt alles goed. .
Kopen en gebruiken is driftmatig geworden. Het zit in het onbewuste. Het gebeurt bijna zonder dat we het in de gaten hebben. De vergelijking met de bio-industrie dringt zich op. Eigenlijk zijn we allemaal weke kippen met een triest voorbestemd lot van geld verdienen en weer uitgeven. Vinden we dan echt niks? Vinden we niet dat onze generatie ook een karakteristiek doel heeft in de wereld? Wordt het niet eens tijd voor een revolutie? Moeten we niet eens gaan nadenken over waar het heen moet met de wereld? Het mag nu toch wel duidelijk zijn dat Bush en Blair ons inzake Irak geflest hebben op een manier die zijn weerga niet kent? En wij vinden dat allemaal wel best eigenlijk. Wat is onze rol in de wereld, in de geschiedenis? Welk doel kunnen we onszelf eens stellen? Want ik pas ervoor om als koopvee naar mijn graf te worden gedreven. Ook schrijvers stellen dit soort dingen niet aan de kaak, maar zijn alleen maar bezig leuke boeken te schrijven die goed verkopen. Of ben ik nu gek? Nee, ik ben niet gek. Dit is nog maar het begin. Hallo, wakker worden iedereen! Zijn we d'r nog?
