De leugen van D66
Waar ik wel last van heb is Irak en de enorme pleurisbende die we daar met zijn allen hebben aangericht en nog steeds aanrichten. Ik kan met een gerust geweten stellen dat ik al bij de plannenmakerij voor deze ellende voelde dat het niet goed zat. Weapons of mass destruction my ass, maar dat is verder mijn punt niet. Over die hele Irak kwestie roep ik heel hard 'Boe!' naar het falende leiderschap. Bush voorop, maar onze eigen regering zeker niet in de laatste plaats. De krankzinnige gruwel waar Balkenende mee op de proppen kwam – 'we steunen wel militair, maar niet politiek' – om het sturen van Nederlandse troepen naar Irak te schragen, was tot voor kort nog het dieptepunt.
Maar toen sneuvelde er een Nederlandse soldaat en stond Nederland op zijn kop. Heel tragisch, maar oorlogen hebben nu eenmaal de onhebbelijke gewoonte om slachtoffers te eisen. Dat wisten we al voordat we aan dit karwei begonnen.
Vooral D66 blaast nu hoog van de toren dat onze aanwezigheid in Irak moet worden heroverwogen.
Is het toevallig dat D66 zo'n grote mond opzet als er verkiezingen in het vizier zijn? Ik denk het niet. Vanaf de verkiezingen heb ik D66 niet op zoveel publicitaire dadendrang kunnen betrappen als nu. Zou het zo kunnen zijn dat het standpunt van D66 bepaald wordt door vermeend electoraal gewin in nota bene Europese verkiezingen, die dan politiek kunnen worden ingezet in het beperkte kringetje van het Binnenhof? Ik denk het wel. En dus is dit standpunt van D66 feitelijk een leugen. Een misleiding om de aandacht weer eens op die zieltogende regeringspartij te vestigen. En in die zin net zo verwerpelijk als de gefantaseerde aanleiding van weapons of mass destruction door de Amerikanen en Britten om de oorlog tegen Irak te rechtvaardigen. De vergelijking is angstwekkend accuraat, want D66 duldt geen tegenspraak: Thom de Graaf heeft al geroepen dat VVD en CDA zijn partij de ruimte moeten laten om een afwijkend standpunt in te nemen. Bek houden, met andere woorden. Ongeveer dezelfde boodschap die de Duitsers en de Fransen te horen kregen in de Veiligheidsraad van de VN toen het om de Irak resolutie ging. Alleen liggen de machtsverhoudingen net even anders in dit geval.
Je kunt nog zo ongelukkig zijn met wat er in Irak gebeurt op dit moment, maar wegrennen is de slechtste optie, als je het mij vraagt. Waarden en normen, ook zo'n politiek issue. Is de norm niet dat je je eigen rotzooi moet opruimen?
Het politieke antwoord van D66 op de leugen die tot de situatie in Irak heeft geleid, is dus een leugen.
BOEOEOEOEOEOEOEOEOEOEOEOE!!!!!!!!
