Kruiskopschroef
Ik schudde mijn vriendin wakker:
"Heb jij laatstelijk hier nog een schilderij opgehangen?"
"Huhhhmmm"
"Wat?"
"(kreun)"
Ze sliep verder. Hing hier ooit een schilderij? In de slaapkamer? Vast niet, ik heb er wel eens over nagedacht, maar dat is iets anders. Rechtopstaand in mijn bed inspecteerde ik in de donkerte de muur met mijn vingers. De kruiskopschroef was weg. Geen gat, geen schroef, zelfs geen nat muurvoegsel. Ik zou toch zweren dat ik daar net een schroef zag zitten.
Ik ging weer liggen. Staarde naar het plafond. Was dit een droom? Koningin Beatrix en premier Balkenende aan de andere kant van de muur gekluisterd aan een klein transistorradiootje, dat het signaal uitzond van de als kruiskopschroef vermomde microfoon. Je moet weten dat ik praat in mijn slaap. Vrij luid zelfs. En Beatrix en Balkenende probeerden uit mijn nachtelijke wartaal te ontfrutselen waar ik over droomde. Ik droomde over de uit-de-school-klappende Prinses Margarita.
Het begon in mijn droom allemaal bij Ronald Giphart. Hij was bezig met zijn nieuwe roman, over een obscure man die een relatie aanvangt met een Prinses. De man uit de roman kan het niet vinden met zijn aanstaande tante (een Koningin), en besluit resolutie 1441 en verder in te dienen. Dit tot ontsteltenis van premier Balkenende en Koningin Beatrix her self. De SRV, de BVD, de CIA en het CDA worden ingeschakeld: de aantekeningen van de nieuwe roman en een gloedje nieuwe laptop worden uit het kantoor van Giphart ontvreemd. De formatie komt op losse schroeven te staan, wanneer Wouter Bos opmerkt dat hij een groot fan is van Ronald Giphart. 'Een schoffering van wereldformaat', aldus premier Balkenende in mijn droom. Uit medelijden met Ronald Giphart, die al die zinnen weer moet herkauwen, die de hele verhaallijn weer opnieuw moet uitzetten besluit Prinses Margarita (eveneens een Giphart-fan) de vuile Koninklijke was buiten te hangen. Ter inspiratie, zodat de roman van Giphart geen verdere vertraging oplevert. Terwijl dit allemaal aan mijn tweede realiteit, genaamd droom voorbij trok, hebben Koningin Beatrix en Premier Balkenende een gaatje geboord in mijn slaapkamerwand. Ze wisten dat ik hard praat in mijn slaap en installeerden een microfoon in de vorm van een kruiskopschroef in de muur. Ik werd afgeluisterd!!! Ik draaide, ik woelde, ik werd wakker.
Terwijl ik nog steeds lag te staren naar de muur zonder kruiskopschroef, overdacht ik het complot dat mijn hersenen zojuist zorgvuldig in elkaar hadden geknutseld. Een Italiaanse uitdrukking, waarvan ik alleen de Nederlandse vertaling ken, schoot door mijn hoofd: 'wat niet waar is, is in ieder geval goed verzonnen'. Het was verwarrend. Misschien moest ik maar eens wat minder televisie kijken. Ik rolde mij terug in de dekens en sloot mijn ogen. Het duurde nog lang voordat ik de slaap weer vatte.
