Column: Even geduld a.u.b.

Afgelopen weekend broeide ik op een geurrijke column, een soort eerbetoon aan een te weinig bezongen onderwerp: poepen. Ik meende dat het tijd was om mijn licht eens te laten schijnen over de geheimen uit het kleinste kamertje. Een stukje over poepen, kakken, drukken (je ziet het rood aangelopen hoofd al voor je), schijten, je gevoeg doen, bouten, kleien, bah doen. Ja, dat leek me wel wat.

Maar waar moet een poepcolumn nog meer over gaan dan over die talloze synoniemen, vroeg ik me vanochtend ineens af. Er valt niet veel meer van een geslaagd toiletbezoek te vinden dan dat het aangenaam was. Hooguit kun je vinden dat je voorgangers wat minder mogen stinken, maar je kunt toch onmogelijk tegen poepen in het algemeen zijn?

Meningloos kwam ik van het toilet. Wacht even, wat was hier aan de hand? Wat gebeurde er met Unkle, normaal niet vies van een mening over een of ander, nadat hij terug kwam van het toilet? Was hij 'het' soms kwijt? Ik kreeg het warm. Zo had ik een aanzet voor een hilarisch stukje, zo was het verdwenen. Geen mening betekent geen column.

Ik was op een onderwerp gestuit waar ik geen oordeel over kon vellen. En ik moet zeggen, dat voelde eigenlijk wel prettig. Ik was toch al de laatste tijd in een staat van meningmoeheid beland. Bepaal de winnaar van Idols, stem op de poll van de week, geef voor 70 cent je mening over een achterlijke stelling op TMF; je mening telt en er wordt steeds meer naar geluisterd.

Gehoord wil iedereen worden, dus we vangen een half woord op, lezen alleen de kop van een nieuwsbericht of scannen een stukje tekst en wham, we sturen onze ongezouten mening de wereld in. Van de Palestijnse kwestie tot een generaal pardon tot het hoofddoekjesverbod in Frankrijk, niemand heeft het gezien, niemand was er bij, maar een oordeel, dat hebben we paraat.

Zeker als Maurice de Hond het vraagt. Het kan hem niet gek genoeg worden, hij knutselt er een onderzoekje voor in elkaar. Vervolgens worden al die meningen samengeperst tot een Grote Mening, die morgen als vers nieuws verschijnt en waar we weer met z'n allen op kunnen reageren: "Wat een onzin, die De Hond heeft mij helemaal nooit iets gevraagd."

Het voordeel van poepen is dat je ruim de tijd hebt om na te denken. Dat heb ik zojuist gedaan en ik ben eruit: vandaag doe ik er even niet aan mee. Even geduld a.u.b. Geen meningen voor mij vandaag. Vandaag sluit ik mij aan bij meninglozen, vaak afgeschilderd als de slampampers, de zouteloze kuddedieren die niet eens de moeite nemen hun mening over een of ander te geven. Ik sta al vaak genoeg klaar met mening, vandaag moet het maar eens anders.

Van kunstenaar Francis Bacon wordt gezegd dat hij het leven totaal meningloos benaderde. Dat lijkt me geen gemakkelijke opgave, maar het lukte hem aardig. Zoals de filosoof Lichtenberg al zei 'Niets draagt meer bij tot iemands gemoedsrust dan er totaal geen meningen op na te houden'. En nu ik mijn mening heb gegeven over meningen lijkt het me een mooi moment om mijn meningen eens op te schorten tot de volgende column. Tot dan.