Column: Slordig handschrift

Alain (Unkle)
Van mijn handschrift wordt veel gezegd, maar zelden dat het zo ontzettend mooi is. Laat staan leesbaar. Er wordt wel eens beweerd dat je aan je handschrift kunt aflezen wat voor type je bent. Met dergelijke methodes sporen ze zelfs criminelen op. De grafoloog heeft er zijn beroep van gemaakt. Geef zo'n grafoloog een notitie van jouw hand en hij vertelt wie je bent. Man of vrouw. Links of rechts. Klein of groot geschapen. Macho of sukkel. Bedenk het en de grafoloog leest het af aan je handschrift. Je bent hoe je schrijft. Daar ben ik dan mooi klaar mee. Als mijn handschrift typerend is voor wie ik ben, dan ben ik een scheef, krom, lomp, chaotisch, vlekkerig en onsamenhangend persoon. Het zal maar van je gezegd worden.

Gelukkig ben ik lang niet de enige wiens handschrift meer vragen dan antwoorden oplevert. We schrijven met z'n allen steeds slechter. De stichting Schrift Ontwikkeling trok vorige week aan de bel: de Nederlander verzorgt zijn handschrift niet meer. Volgens de stichting kan de postsorteermachine van TPG Post er steeds minder vaak wijs uit. En als zelfs de machines het niet meer weten, dan moet het wel slecht gesteld zijn met het collectieve schrift.

Wie er ook wat van kan is mijn huisarts. Levensgevaarlijk wat die man opschrijft. Drie hanenpoten, daarmee stapte ik altijd bij de apotheker binnen. En ik maar duimen dat die dan ook maar iets begreep van het gefröbel van mijn dokter. Op den duur moet hij zelf ook het gevaar van zijn handschrift hebben ingezien, want inmiddels krijg ik keurig een uitgeprint recept mee. Zelfs bij mijn dokter heeft de pen uiteindelijk plaatsgemaakt voor zijn grootste aartsrivaal: de computer.

Bij mij thuis niet veel anders. Nergens meer een afgekloven Bic-pen te vinden. Ik krijg al kramp bij de gedachte van een handgeschreven brief. Een lief kattebelletje typ ik nog liever uit, dan dat ik het met de hand probeer op een post-it velletje. Er gaan dagen voorbij dat ik geen enkele pen aanraak. Volgens doemdenkers heeft het ambachtelijke handschrift dan ook zijn langste tijd gehad. Het zou kunnen dat als men over 1342 jaar een balpen uit de klei opgraaft niemand enig idee heeft wat de mensheid ooit met een dergelijk object heeft gedaan.

Als de communicatiewetenschapper Marshall McLuhan nog zou leven, zou hij door de noodkreet van de stichting Schrift Ontwikkeling in zijn mening zijn gesterkt dat we met het gebruik van een nieuw medium (tekstverwerker) bepaalde menselijke vermogens 'amputeren'. We amputeren langzaam ons vermogen tot schrijven, totdat we enkel nog kunnen typen.

Wacht, zo'n vaart zal het niet lopen. Er is namelijk altijd nog Sinterklaas. Want voor Sinterklaasgedichten maak ik ieder jaar een uitzondering. Niets mooier dan een handgeschreven gedicht, geef toe. Maar als ik zie hoeveel moeite het me kost om netjes een gedicht neer te pennen, zou wat onderhoud mijn handschrift geen slecht doen. Dan heb ik meteen mijn goede voornemen voor volgend jaar: meer met de hand schrijven.

Als je géén zin hebt om te stoppen met roken, meer te gaan sporten of andere zinloze voornemens te maken doe dan gezellig mee. Iedere dag verplicht een A4-tje vol pennen en je zult zien, binnen de kortste keren kan de TPG postsorteermachine onze handschriften weer ontcijferen.