Column: SURPRISE!
Nu die bebaarde grijsaard ook officieel weer in het land is, en blijkt dat de Europese Commissie in tegenstelling tot eerdere berichten niet van plan is het hele concept Sinterklaas vanwege racistische motieven de nek om te draaien, zit ik met de handen in het haar. Makkers staakt uw wild geraas, het is tijd om na te denken. Ik laat mijn hersens kraken, maar waar blijft toch dat geniale surpriseconcept, waarmee ik zoals ieder jaar alle andere frutsels overtref?
Want hoewel alles behalve nauwkeurig, weet ik ieder jaar toch weer een apparaat te bouwen dat zijn weerga niet kent. Wie niet goed kan knippen, plakken en knutselen, moet slim zijn. Ik zoek het met een surprise het liefst in de hoogte. Hoe hoger, hoe beter, in ieder geval totdat het papier ervan af is gescheurd. Al vanaf de basisschool wist ik vriend en vijand te imponeren met de hoogste surprise. Moest je eens kijken hoe de rest van de klasgenoten hoopte dat hun naam op dat enorme apparaat van mijn hand prijkte. Iedereen wilde dat staande geval waarvan je met geen mogelijkheid kon achterhalen wat het voorstelde. Tevreden leunde ik achterover, totdat een of andere achterlijke klasgenoot mij smalend met mijn handen een flutcadeau uit de pindakaas liet trekken. Leuk hoor, een gum. Hoera.
Eigenlijk is er niets eenvoudiger dan het bedenken van een surprise. Mijn 'vijf gouden regels voor een indrukwekkende surprise' luiden als volgt. 1. Pak het briefje en bestudeer de vermelde naam aandachtig. 2. Neem de persoon zorgvuldig in je op en bedenk vervolgens welk idioots hij of zij het afgelopen jaar heeft uitgevreten. 3. Lach nog eens hartelijk om die stupide actie(s) en bedenk hoe je die zou verbeelden. 4. Koop een cadeau. 5. Knip, plak en frummel een voorwerp met een dubieus voorkomen in elkaar, hou een plekje voor het daadwerkelijke cadeau vrij en klaar ben je.
Maar dan heb je natuurlijk wel een beetje een inspirerend persoon nodig. Stel nou dat bijvoorbeeld de naam van Mabel Wisse Smit op mijn briefje had geprijkt, ja dan had ik het wel geweten. Of Máxima, of Beatrix. Eigenlijk zijn ze allemaal even inspirerend, die Oranjes.
Helaas. Niets van dit alles bij mijn surprisekandidaat van dit jaar. Geen rariteiten, geen fratsen, geen oneffenheden, geen merkwaardige hobby, geen achterlijk voorhoofd, geen irriterende trekjes. Niks. Uitgerekend degene waarvoor ik een surprise moet bouwen blinkt uit in goed gedrag. Kortom, het is leeg in het Grote Boek. En dan wordt het zelfs voor de auteur van de 'vijf gouden regels voor indrukwekkende surprises' erg lastig.
Goed. Nu kun je zeggen dat voor iedereen iets te verzinnen is. Vooruit dan: hij schaakt, spaart postzegels en rijdt in een Volvo. Nu jij weer. Ik weet het goed gemaakt. Als jij mij helpt met mijn surprise, dan bedenk ik voor jou een surprise die zijn weerga niet kent. Afgesproken? Ideeën zijn welkom op unkle@fok.nl.
