Negen minuten

Alain (Unkle)
Grofweg zou je de wereld als volgt kunnen opdelen: zij die 's ochtend een aantal keer de snooze-knop een ram geven én zij die meteen na het wekkergejengel naast hun bed staan, zich aankleden, ontbijten en vreselijk vrolijk fluitend de deur uit vliegen. Misschien dat er nog wat tussenvarianten mogelijk zijn, maar snoozen dat doe je of dat doe je niet. En ik doe het met volle overgave. Dan heb je wel eens dat je ergens krap tien minuten te laat binnen komt vallen. Vanochtend wilde men wel eens weten hoe dat zo kwam. 'Snoozen', luidde mijn antwoord.

Snoozen. Mooi woord. In het Nederlands is het nog mooier: sluimeren. Ik krijg er al zin in als ik het zeg of eraan denk. Snoozen is een middelvinger opsteken naar je verantwoordelijke zelf, die de avond ervoor nauwgezet de tijd heeft ingesteld. Snoozen is het dagelijkse gangetje nog even buiten de deur houden, met alle gevolgen van dien. Snoozen is een cadeautje aan jezelf, nog één keertje dan, vooruit. Snoozen, ik hou er geloof ik wel van.

Als notoir snoozer druk ik dagelijks minstens drie keer achter elkaar op die onmisbare (letterlijk en figuurlijk) knop. Ik stel de wekker er zelfs op af: drie maal negen minuten voor het daadwerkelijke tijdstip. Soms druk ik nog een keertje extra. En terwijl je je nog eens omdraait lijken die negen minuten zo verschrikkelijk lang te gaan duren. Je kruipt er speciaal nog even voor onder de dekens. Nog even geen dag, nog even niet.

Zij die niet snoozen vinden de snoozers maar slampampers, slappelingen die niet direct rekkend en strekkend naast hun bed staan. Als jij je nog een keer omdraait, terwijl zij al helemaal aangekleed staan te trappelen, vinden ze je maar een watje. Zo'n type zonder ruggengraat. Een boomknuffelaar. Ze denken dat als je 's ochtends op de snooze-knop drukt, dat je ongelofelijk laks bent. Rekeningen, afspraken, de belastingaangifte snooze je met hetzelfde gemak als je 's ochtend verder sluimert. Maar eigenlijk weten zij niet hoe belangrijk die negen minuten zijn.

Negen minuten om te overdenken wat je allemaal moet doen vandaag. Negen minuten om een oplossing te bedenken voor de Palestijnse kwestie. Negen minuten om je verdriet nog even te vergeten. Negen minuten om te fantaseren over morgen en de dag erna. Negen minuten om te bedenken waarom een wekker in godsnaam is afgesteld op negen snooze minuten. Negen minuten om je droom af te maken en er alsnog met die droomvrouw vandoor te gaan. Negen minuten om te sluimeren.

En morgen weer.