Sociable Soccer

Jon Hare. Veel van ons zouden hem zo voorbij lopen als ze hem op straat tegen komen. Inclusief ikzelf. Ik herkende mijn grote held niet eens toen ik in een hokje van twee bij twee meter met hem zat tijdens Gamescom. Toch hebben wij veel aan hem te danken. Hij is namelijk de grondlegger van voetbalgames. Microprose Soccer heb ik letterlijk kapot gespeeld op de Commodore 64. Die tapejes konden ook niet zoveel hebben …

 

Tegenwoordig zit je natuurlijk niet meer met je taperecorder klaar om een nieuwe videogame op te nemen, maar download je hem direct van Steam. Sociable Soccer is sinds kort in de Early Access die nog niet helemaal af is, maar in grote lijnen wel al een fundering heeft neergezet waar de game naar toe wil. Namelijk gewoon weer oude tijden doen laten herleven. Maar dan wel op pc, Nintendo Switch, PlayStation 4, Xbox One en geheel in VR.

 

Vergeet FIFA met zijn realistische graphics en honderden echte namen. Vroeger kostte de officiële licentie op de namen al een godsvermogen, en nu is het al helemaal onbetaalbaar. Je speelt met Amsterdam, Lokeren of Caen. Uiteraard heeft wel elke team zijn eigen statistieken die wel merkbaar zijn tijdens het spelen, maar realistisch is het totaal niet.

 

Dat merk je al snel zodra je een potje opstart. Het lijkt net alsof de tijd 20 jaar heeft stilgestaan, want het speelt precies zoals vroeger. Je kunt met gemak van lijn tot lijn dribbelen, spelers worden tenslotte niet moe. De meest idiote schoten op worden omgezet naar doelpunten, de keeper gaat tenslotte niet duiken. In de drie minuten die een helft duurt gebeurt er gigantisch veel en vooral met een medespeler van vlees en bloed wordt een potje voetbal al snel omgetoverd naar een flipperkast met 22 man erin.

 

Je hebt maar drie knoppen nodig en een pookje. Alleen de basiselementen zoals een lobje kunnen doen, een snelle paas over de grond en op doel schieten zitten er in. Koppen bijvoorbeeld kun je niet, je loopt letterlijk de bal het doel in. Klinkt hartstikke schraal als je het vergelijkt met de voetbalgames van nu, maar vroeger was dit de shit, en stiekem vind ik het ook een stuk leuker. 

 

Naast de nostalgische potjes voetbal kun je in de early access ook alvast aan de slag met de Boss Mode. De opzet is simpel: je begint onderaan de ladder met een simpel team en elke keer als je wint, krijg je een medaille. Verzamel je genoeg medailles, dan kun je een beter team kiezen. Zo gaat het door en door totdat je jezelf de Elite Trainer mag noemen. Daarnaast kun je natuurlijk allerlei toernooitjes opzetten, maar veel tegenstand biedt de A.I. nog niet. De online multiplayer ontbreekt nog, maar komt er in de volgende beta bij.

 

De game zit vol met (Britse) humor en de supersimpele gameplay zorgt ervoor dat iedereen die een controller kan oppakken mee kan doen. Mocht je fan zijn van de oude Micropose  Soccer en Sensible  Soccer, dan is het voor twintig euro een nobrainer. Voor iedereen die op zoek is naar ook maar een greintje realisme; dan heb je op dit meesterwerkje van Jon Hare niets te zoeken.