Assassin's Creed: The Ezio Collection

Ezio Auditore da Firenze. Als je een Assassin’s Creed-fan vraagt wie de beste protagonist van alle games was, is de kans zeer groot dat dit het antwoord is. Een erg vreemde zet is het dan ook niet van Ubisoft om alle drie de games waarin je als Ezio speelt te bundelen en remasteren voor moderne consoles en PC. Maar hebben de games de tand des tijds wel doorstaan?

De bundel bestaat uit Assassin’s Creed II, Assassin’s Creed: Brotherhood en Assassin’s Creed: Revelations, games die inmiddels vijf tot zeven jaar oud zijn. Toegevoegd is alle singleplayer-DLC die de drie titels gekregen hebben, de multiplayer uit Brotherhood en Revelations is in The Ezio Collection afwezig. Als laatste extraatje bevat de bundel twee geanimeerde shortfilms: Lineage & Ember. Alle content die je van Ezio kan verwachten is aanwezig, voor nieuwe spelers de uitgelezen kans om in de wereld van Assassin’s Creed te duiken.

Dat brengt meteen de eerste vraag naar boven: voor wie is deze bundel precies bedoeld? Voor nieuwe spelers is het vreemd een franchise te beginnen vanaf deel 2. Hoewel deel 1 onbelangrijk is voor het verhaal van Ezio, is het essentieel voor het verhaal van Desmond Miles, het karakter dat je speelt in de moderne wereld en een grotere rol speelt in het einde van de trilogie: Revelations. Daarnaast gaat het verhaal van Desmond nog door tot na Revelations, waardoor je in principe het begin én einde van zijn verhaal mist. Voor de spelers die de serie al kennen en gespeeld hebben, voegt deze bundel daardoor relatief weinig toe. Naast visuele verbeteringen is er niets aan de games veranderd en €45 voor drie games van de vorige generatie lijkt een beetje aan de prijzige kant.

Het is helaas ook te merken dat de games van de vorige generatie zijn. Visueel hebben de games een degelijke upgrade gehad, verbeteringen zijn vooral te merken in de draw distance en de kleuren komen beter tot hun recht, maar toch voelt de game visueel verouderd. Veel hinderlijker is echter de besturing, die ook wel een update had kunnen gebruiken. Het voelt aan alle kanten klungelig aan, waar de games jaren geleden lof kregen over de vrijheid die je had in het klimmen, is dat nu het onderdeel wat je zo veel mogelijk probeert te ontwijken. Het is simpelweg te traag en onnauwkeurig.

Ook de AI lijken oogkleppen op te hebben, aangezien ze vaak niet doorhebben dat hun beste maatje een meter van hen vandaan dood ligt te bloeden. Rond 2010 acceptabel, vandaag de dag ligt de standaard wat hoger en zijn dit ergernissen die het speelplezier aanzienlijk kunnen beïnvloeden. Gelukkig kent de collectie wel verbeteringen in de framerate en laadtijden, maar voor velen zal het niet voldoende zijn om een nieuwe aankoop te rechtvaardigen.

Assassin’s Creed heeft door zijn jaarlijkse releases (tot 2016) een imago gekregen dat het steeds dezelfde game in een ander jasje verkoopt. The Ezio Collection laat enigszins pijnlijk zien dat er wel degelijk evolutie zit in de gameserie, de recentere delen spelen nu eenmaal stukken beter.